بزرگنمايي:

راه ترقی - ایران / مهر 1403 گزارش یک درگیری خونین به پلیس اعلام شد. پس از آن مأموران به محل درگیری رفتند. بررسی‌های اولیه حاکی از آن بود که درگیری بین پدری 48ساله و پسر 20 ساله‌اش رخ داده و در جریان آن پدر با ضربه چاقو پسرش را مجروح کرده است.
وقتی پسر به بیمارستان منتقل شد ساعتی بعد به علت شدت جراحت وارده و خونریزی شدید جان باخت. 
با مرگ پسر جوان پدرش بازداشت شد و اعتراف کرد. 
بازار
مادر مقتول در تشریح ماجرا گفت: «چند ماه پیش خانه‌مان را عوض کرده بودیم اما پسرم از این موضوع ناراحت بود و مدام به پدرش می‌گفت که خانه را بفروشیم و به محله دیگری برویم. او این خانه و محله را دوست نداشت. روز حادثه به خانه برادرم رفته بودم تا برای مراسم عروسی فرزندش به او کمک کنم. وقتی به خانه برگشتم دیدم پسر و همسرم دوباره باهم دعوا کرده‌اند. دختر و دامادم هم در خانه بودند. 
وی افزود: «دقایقی بعد دخترم حالش بد شد و دامادم او را به درمانگاه برد. در این میان دوباره پسر و همسرم باهم بحث‌شان شد. هرچه سعی کردم آن‌ها را آرام کنم، فایده نداشت. یکباره پسرم بلند شد و ابتدا با مشت ضربه‌ای به دیوار کوبید و بعد چاقویی را که داخل یک دستمال روی بوفه گذاشته بود، برداشت و گفت اگر خانه را عوض نکنی برای همیشه از این خانه می‌روم. شوهرم هم بلند شد و جلوی در ایستاد و گفت حق نداری پایت را بیرون بگذاری. پسرم با لگد به در می‌کوبید و می‌گفت از جلوی راهم برو کنار وگرنه در را می‌شکنم که ناگهان همسرم در یک لحظه عصبانی شد و چاقو را از او گرفت و ضربه‌ای به پسرم زد. 
با تکمیل تحقیقات پرونده برای رسیدگی به شعبه 5 دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد.
اما پیش از برگزاری جلسه دادگاه، مادر مقتول به عنوان تنها ولی‌دم، رضایت بی‌قید و شرط خود را نسبت به همسرش اعلام کرد. سپس متهم از جنبه عمومی جرم پای میز محاکمه ایستاد. 
در دادگاه چه گذشت؟
در ابتدای جلسه متهم به جایگاه رفت و گفت: «مدتی بود که پسرم اصرار داشت خانه‌مان را عوض کنیم اما من شرایطش را نداشتم. پسرم هر روز سر این موضوع با من بحث و جدل می‌کرد. شبی که حادثه رخ داد، پسرم می‌خواست از خانه برود اما من می‌ترسیدم که او شب بیرون بماند. جلوی در رفتم تا مانع‌اش شوم ولی فریاد می‌زد و با لگد به در می‌کوبید. خیلی عصبانی شدم و کنترلم را از دست دادم و با چاقویی که دست خودش بود ضربه‌ای به او زدم تا مانع رفتنش شوم اما او روی زمین افتاد. متهم در حالی که سرش را پایین انداخته بود، گفت: «من نمی‌خواستم پسرم را بکشم. باور کنید وقتی روی زمین افتاد تازه به خودم آمدم و پشیمان شدم اما دیگر نمی‌توانستم کاری کنم.» 
در پایان جلسه قضات بر اساس مدارک و اسناد موجود در پرونده و همینطور اظهارات متهم و رضایت ولی دم متهم را به یک سال و نیم حبس با احتساب ایام بازداشتی محکوم کردند.