بزرگنمايي:

راه ترقی - همشهری آنلاین / وحشی هومن سیدی از همان قسمت اول تحسین‌های زیادی به دنبال داشت و حالا با پخش 4 قسمت از این سریال این تحسین‌ها همچنان ادامه دارد.
وحشی از همان قسمت اول نشان داد سریال متفاوتی است. سریال داستان پیچیده‌ای ندارد و ماجرای کارگر معدنی است که با یک اتفاق زندگی‌اش زیرورو می‌شود. داود اشرف ناخواسته و در حالی که قصدش کمک بوده باعث مرگ یک خواهر و برادر دانش آموز می‌شود. بعد هم با پیرمردی مواجه می‌شود که شاهد ماجرا بوده و این بار هم وقتی کاتر بدون تیغ را روی گردن پیرمرد می‌گذارد تا او را تهدید کند که از این آنچه دیده با دیگران حرف نزند، قلب بیمار پیرمرد می‌ایستد. حالا داود می‌ماند و سه قتل که هم مسبب آنها بوده و هم به شکل مستقیم انجامشان نداده است. سیدی تا اینجای سریال داستان را به ساده‌ترین شکل و بدون هیچ رفت و برگشت زمانی روایت کرده و مخاطبش را پای داستانی ساده نشانده است. پیچیدگی اگر وجود دارد، در روایت داستان نیست. در بزنگاه‌های اخلاقی و تصمیم‌هایی است که شخصیت اصلی با آنها مواجه می شود. در متن و کارگردانی، بر عکس تقریبا تمام سریال‌های نمایش خانگی، چیزی از بیننده پنهان نگه داشته نمی‌شود تا بعد غافلگیرش کند. اما غافلگیری در هر قسمت با آنچه از سر حادثه رخ می‌دهد، در بالاترین سطحش رقم می‌خورد و تماشاگر شاهد شخصیت ساده ای است که هر بار بیشتر در سیاهی فرو می‌رود.
وحشی شاید بیشتر از هر کدام از ساخته‌های هومن سیدی با جنگ جهانی سوم قابل مقایسه باشد. شکیب جنگ جهانی سوم بسیار شبیه داود سریال وحشی است. او هم کارگر ساده ای است که در پشت صحنه فیلمی ‌در باره هیتلر کار تدارکات انجام می‌دهد. اما با رفتن بازیگر نقش هیتلر و به دلیل شباهتش به این شخصیت تاریخی برای این نقش انتخاب می‌شود. او با زن کر و لالی در ارتباط است و وقتی زن در برابر شوهرش که او را دنبال کرده از شکیب کمک می‌خواهد، او را در زیرزمین محل فیلمبرداری پنهان می‌کند، در حالی که گروه در حال آماده کردن یک صحنه انفجار است و قرار است ساختمانی که زن در آن پنهان شده، منفجر شود. وقتی شکیب عوامل دیگر را از موضوع خبردار می‌کند، به جای کمک به شکیب و زن ماجرا را پنهان می‌کنند. زن در انفجار کشته می‌شود و شکیب در غذای تمام گروه سم می‌ریزد. در هر دو مظلوم به ظالم تبدیل می‌شود اما تنها وقتی که ظلم از حد می‌گذرد.
از دقت در جزییات تا بازی درخشان جواد عزتی
با پخش چهار قسمت از وحشی این سریال با نقدهای مثبتی روبه رو شده است. او راننده متبحری توصیف شده که وقتی کنارش می‌نشینید فقط از مسیر لذت می‌برید. منتقدی مهم‌ترین ویژگی او را که باعث شده یکی از خاص‌ترین کارگردانان ما در فیلم و سریال‌سازی باشد، دقت در جزییات دانسته است. او تصویربرداری، ‌ نورپردازی، موسیقی و دکوپاژ سریال را هم تحسین کرده است. ضمن این که بازی جواد عزتی را هم یکی از نکات قابل توجه آن می‌داند که توانسته یک شخصیت چند لایه را که تحول بزرگی هم در او اتفاق می‌افتد، به شکلی باورپذیر بازی کند.
بازار
دیگری هم بازی او را با یک کلمه توصیف کرده است: شاهکار. او در باره هومن سیدی نوشته:‌ «هومن سیدی همچنان در قصه نویسی جنون خود را حفظ کرده، همان جنونی که غورباقه را نوشته است.»
منتقد دیگری هم نوشته است: «فضاسازی تصویری با انسجامی ‌بی‌نقص بحران وجودی را به نمایش می‌گذارد. میزانسن‌ها پر از خطوط ناتمام و فضاهای بسته اند. دوربین گویی نه در پی ثبت واقعیت بلکه در حال تردید در آن است. سکوت به جای آن که نشانه آرامش باشد، ‌به نشانه ای از خفگی بدل شده است. ریتم همچون نبض داود، نامنظم است. گاه متوقف، گاه شتاب زده، گاه سرگردان.»
یکی دیگر از منتقدان به بازی‌های درخشان نابازیگران این سریال اشاره کرده است: مادر و پدر داود، پیرمردی که داود در قسمت سوم باعث مرگش می‌شود، دو کودکی که خودشان را از ماشین به بیرون می‌اندازند و نوه پیرمرد.
منتقد دیگری هم نوشته است: «وحشی» تماشاگر را با چهره زخم‌خورده عدالت مواجه می‌کند؛ سریالی که با جسارت، طبقه کارگر را به خط اول روایت می‌آورد، اما درگیر درام‌سازی کلاسیک نمی‌شود. این اثر بیش از آنکه سرگرم‌کننده باشد، هشداری‌ست از جنسی که سینمای اجتماعی ایران که در سال‌های اخیر کمتر به آن پرداخته است. شاید بتوان گفت، «وحشی» گامی‌است به سوی بلوغ هنری سیدی و آینه‌ای از جامعه‌ای که در سکوت، می‌جنگد.»
امید به ماندن در اوج
بیننده‌های سریال هم در شبکه‌های اجتماعی از رضایتشان نوشته اند. آنها بازی جواد عزتی را به تکرار ستوده اند: «وقتی کارگردان هومن سیدی باشه و بایگر نقش اول جواد عزتی نیتجه جز یک سریال دیدنی نیست.» کاربر دیگری هم نوشته:‌ «در این چند سال بهترین سریال ایرانی بوده که دیده ام» در یادداشت تماشاگر دیگری نوشته شده: «سطح این سریال خیلی بالاتر از بقیه سریال‌هاست. امیدوارم در اوج بماند.» این نگرانی از کیفیت ادامه سریال نکته‌ای است که در یادداشت‌های دیگر هم تماشاگران به آن اشاره شده است. چراکه در این سال‌ها سریال‌های زیادی بوده‌اند که شروع خوبی داشته اند، اما بعد از دو یا سه قسمت دیگر نتوانسته‌اند تماشاگر را راضی کنند.