راه ترقی - فارس / «آدم از آفتابه شیرموز بخوره بهتر از اینه که بازی تیمش رو از شبکۀ نسیم پخش کنن». این اظهارنظر آذری‌جهرمی وزیر اسبق ارتباطات در دولت روحانی و از اعضای کلیدی ستاد پزشکیان در انتخابات 1403، در واکنش به خبر پخش بازی استقلال-چادرملو در هفتۀ 29 لیگ برتر از شبکۀ نسیم بود.این پست دوخطی در کانال شخصی‌اش در تلگرام، در ساعات اخیر واکنش‌های زیادی را به همراه داشته است. رئیس هیئت‌مدیرۀ باشگاه استقلال در شبکۀ ایکس نوشته: «ادب مرد به ز دولت اوست» و مدیرعامل باشگاه هم در اینستاگرامش عنوان کرده: «این رفتار بوی عدالت نمی‌دهد و نشانۀ نادیده‌گرفتن استقلال در این سالهاست».

اما آیا این سبک کُری‌خوانی در میان سیاستمداران سایر کشورها هم وجود دارد؟اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه یک فنرباغچه‌ای دوآتشه است. او در جوانی به‌صورت نیمه‌حرفه‌ای در این تیم فوتبال بازی کرده و این حمایتش در دوران مسئولیت به‌دلیل رقابت شدید فنر و گالاتاسرای باعث تنش‌هایی شده است. سیلویو برلوسکونی، نخست‌وزیر اسبق ایتالیا، فقط یک هوادار سادۀ میلان نبود؛ او سال‌ها رئیس باشگاه میلان بود. ادریانو گالیانی، مدیر وقت میلان، در مصاحبه‌ای گفته بود برلوسکونی هرگز علیه اینتر توهین نکرد و حتی از این تیم نیز به عنوان بخشی از فوتبال میلان قدردانی می‌کرد.سال 2013 دو تیم آلمانی دورتموند و بایرن به فینال لیگ قهرمانان رسیدند. در آن سال آنگلا مرکل، صدراعظم وقت برای تماشای بازی به ورزشگاه ومبلی لندن رفت. او با این وجود، هرگز حمایت علنی از بایرن یا دورتموند نکرد تا جانبداری‌اش باعث حاشیه نشود.

پوتین نیز به‌عنوان هوادار زنیت سنت‌پترزبورگ شناخته می‌شود، اما کمتر وارد کری‌خوانی علنی شده است. شاهزادۀ ویلیام بریتانیا هم طرفدار سرسخت آستون‌ویلاست اما او هم از حرف‌زدن علیه رقبا اجتناب می‌کند.اما چرا عامدانه از این رفتار دوری می‌کنند؟ وقتی سیاستمداری به یک تیم کنایه می‌زند، انگار بخشی از مردم را نادیده گرفته. این می‌تواند حس تبعیض را در هواداران تیم رقیب تقویت کند و در جامعه شکاف بیاندازد.

قهرمانی‌های اواخر دهۀ 90 پرسپولیس در دولت روحانی که دستکم 3 عضو شناخته‌شدۀ پرسپولیسی (سلطانی‌فر، عراقچی و آذری‌جهرمی) در کابینه‌اش داشت، به دلیل اظهارنظرهای مشابه برچسب «حکومتی» خورد.علاوه بر این، یک سیاستمدار با حرف نسنجیده ممکن است رأی هواداران تیم رقیب را از دست بدهد. در دنیایی که رسانه‌ها تصویر می‌سازند، یک کنایۀ ساده هم می‌تواند هجمه به سیاستمدار وارد کند. سیاستمداران تصمیم‌ساز جامعه‌اند. وقتی به یک تیم کنایه می‌زنند، نه‌تنها ممکن است بخشی از مردم را از خود دور کنند، بلکه بر اختلافات فوتبالی، اجتماعی و حتی قومیتی دامن بزنند.
بازار