بزرگنمايي:

راه ترقی - کیهان /متن پیش رو در کیهان منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
روزنامه وابسته به رئیس شورای اطلاع‌رسانی دولت ادعا کرد برای جلب نظر ترامپ باید از پاسخ به تهدید‌های نظامی صرف‌نظر کرد!
بازار
اعتماد در یادداشتی پر مغالطه نوشت: هر‌چند باید خبر برگزاری دور چهارم مذاکرات را به فال نیک گرفت و امیدوار بود که گام‌هایی مثبت را شاهد باشیم، با این حال شاهد تحولاتی هستیم که نمی‌توان تأثیر این آنها بر مذاکرات را نادیده گرفت. استیو ویتکاف مذاکره‌کننده ارشد آمریکا در اظهاراتی دور از انتظار گفته است: «ما معتقدیم که آنها نمی‌توانند غنی‌سازی داشته باشند، آنها نمی‌توانند سانتریفیوژ داشته باشند، آنها نمی‌توانند چیزی داشته باشند که به آنها امکان ساخت سلاح را بدهد». این اظهارات که بسیار نزدیک به ایده نتانیاهو است، تا دور دوم مذاکرات مطرح نبود، هر‌چند علی‌الظاهر یکی از دلایل اصلی تعویق مذاکرات بود. رصد تحرکات و اظهارات خشمگینانه نتانیاهو نمایانگر تاثیر رژیم صهیونیستی و لابی نیرومند آن در آمریکا بر روند اظهارات مقامات واشنگتن کار چندان دشواری نیست. بر کسی پوشیده نیست که غیر از ترامپ و تعداد اندکی از اطرافیان او (از جمله ویتکاف) تقریباً چیدمان اصلی کابینه آمریکا مخالف ایران، برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای کشورمان و کاملاً حامی اسرائیل هستند. این اظهارات پس از فشارهای سنگین لابی‌های اسرائیل به ویتکاف و متهم کردن او به باج دادن به ایران و جلسه طولانی اخیر مقامات امنیتی اسرائیل با آمریکا بیان شده که در جای خود قابل تأمل است. 
راهکارهای عبور از این شرایط و بازگرداندن مذاکرات به مسیری مرضی‌الطرفین در چنین فضایی چگونه امکان‌پذیر است؟
اولین و ضروری‌ترین اقدام در مسیر مذاکرات جاری اقدامات عملی در جهت کاهش حضور، نفوذ و تاثیر‌گذاری اسرائیل بر ترامپ است. تهدید شلیک هزاران موشک، نتیجه‌ای جز به کرسی نشستن حرف نتانیاهو در واشنگتن، هزینه، تخریب مذاکرات و افزایش مطالبات طرف مقابل و در‌نهایت مشکل‌تراشی برای کشور چیز دیگری نیست. به زبان عامیانه «دو صد گفته چون نیم کردار نیست». اگر ضرورتی بر تهدید و شلیک بود، می‌توان و باید آن را در زمان مقتضی اعلام و عملیاتی کرد.
 ترامپ تنها تصمیم‌گیرنده سیاست‌های آمریکا درقبال ایران و مذاکرات هسته‌ای است. هر ابتکاری در جهت خروجی مثبت مذاکرات باید از طریق تاثیر‌گذاری بر این شخص صورت گیرد. پیشنهاد نگارنده بر ارتباط مستقیم با ترامپ است. می‌پرسید چگونه؟ و با چه تضمینی؟در پاسخ به مسئله تضمین باید گفت در دنیای سیاست صحبت از «تضمین» حرف عبثی است. سیاست تابع شرایط و منتج از توازن قدرت است، اما در مورد «چگونگی» آن راهکارهای متعددی را می‌توان متصور شد. اولین گام عبور از روش نامتعارف «گفت‌وگوی غیرمستقیم» است که ایران بر آن اصرار دارد.
 ترامپ به‌شدت نیازمند توافق با ایران است. «معامله با ایران» می‌تواند به بزرگ‌ترین دستاورد سیاسی ترامپ تبدیل شود.حسب اطلاع نه ایران و نه آمریکا، تمایلی به احیای توافق برجام ندارند. در عین حال باید توجه داشت که نباید برجام به‌طور کلی از روند مذاکرات کنار گذاشته شود. تکمیل‌کننده برجام و آنچه که ترامپ را راضی می‌کند توافقی جامع با ایران است.
ایران نیازمند ابتکاراتی است که هم شیطنت‌های نتانیاهو را خنثی کند و هم مطابق با روانشناسی ترامپ، حس جاه‌طلبی‌های ترامپ را ارضا کند. تیم سیاست‌گذار کشور باید ابتکاراتی جدید و خلاق در جهت آچمز کردن طرف مقابل را روی میز بگذارد. اعلام آمادگی مذاکره با ترامپ در صورتی که آمریکا عزم جدی برای «توافق جامع و لغو کلیه تحریم‌های اولیه و ثانویه در مقابل تضمین فعالیت صلح‌آمیز هسته‌ای بر اساس NPT و عادی‌سازی روابط» داشته باشد، بمبی است که تل‌آویو را به لرزه در خواهد آورد».
یادداشت روزنامه متبوع آقای حضرتی در حالی است که مقامات یاوه‌گوی آمریکایی و صهیونیستی تقریباً هر هفته ایران را تهدید به اقدام نظامی می‌کنند و از این جهت، عجیب و مشکوک است که روزنامه اعتماد می‌گوید نباید به تهدید‌های نظامی پاسخ داد (و در واقع دشمن را گستاخ کرد)!
دوم اینکه نویسنده اعتماد دچار سرگیجه تحلیلی است و نمی‌داند که بالاخره باید حساب دولت ترامپ و صهیونیست‌ها را از هم جدا بکند یا اعتراف نماید که آنها همسو و هم هدف هستند. 
نکته سوم؛ اگر تضمین خواستن عبث است پس چگونه بزک‌کنندگان توافق به هر قیمت در ماجرای برجام، با دست و دلبازی تمام ادعا کردند امضای کری تضمین است و حتی قبل از فرا رسیدن رور شروع اجرای برجام، تمام امتیازات را واگذار کرده و پس از آن به مدت سه سال به گدایی از طرف کلاهبردار آمریکایی و اروپایی پرداختند، در حالی که در همین روزنامه اعتماد و نظایر آن ادعا می‌کردند تحریم‌ها رفته و دیگر بر نخواهد گشت.
همین جماعت حالا چگونه روی‌شان می‌شود که بگویند بی‌خیال برجام، و یک توافق دیگر با ترامپ ببندیم و خسارت‌های خود را هم مطالبه نکنیم و به سیاق خود فریبانه سال 1394 مجدداً دنبال شکاف انداختن میان اسرائیل و آمریکا باشیم؟! این طیف اگر مزدور و مأمور اسرائیل و آمریکا نباشند، در خوشبیانه‌ترین احتمال، بازیچه آنها هستند و در تله دشمن گرفتار شده‌اند و البته از این وضعیت، ناراحت هم نیستند!
نکته چهارم اینکه دیدار و مذاکره مستقیم ظریف با جان کری وزیر خارجه آمریکا هیچ تأثیری بر تغییر رویکرد طرف آمریکایی نداشت و صرف‌نظر از کلاهبرداری‌های برجامی دولت اوباما، جان کری اخیراً طی مقاله‌ای متوهمانه مدعی شد ایران در گوشه رینگ است و ترامپ باید به ایران ضربه بزند!