بزرگنمايي:

راه ترقی - خانه ملت / رئیس مجلس در نوزدهمین کنفرانس PUIC با بیان اینکه سخنان شب گذشته ترامپ پژواک سیاست‌هایی بود که سال‌ها منطقه ما را به ناامنی کشانده است، تاکید کرد: ایران اهل جنگ افروزی نیست اما اهل تسلیم هم نیستیم و با همسایگان خود برادریم و با اختلاف افکنی آمریکایی‌ها در منطقه برای داغ کردن بازار فروش سلاح‌های خود مخالفیم.
محمدباقر قالیباف رئیس مجلس شورای اسلامی که به منظور شرکت در نوزدهمین کنفرانس اتحادیه بین المجالس کشورهای عضو سازمان همکاری اسلامی(PUIC) به اندونزی سفر کرده بود، با حضور در محل برگزاری این اجلاس که با بیست‌وپنجمین سالگرد تأسیس آن همزمان شده است، به ایراد سخنرانی پرداخت.
متن سخنرانی رئیس قوه مقننه به شرح زیر است:
بازار
بسم الله الرحمن الرحیم
سرکار خانم پوان ماهارانی رئیس محترم مجلس نمایندگان جمهوری اندونزی؛ 
روسای محترم مجالس کشورهای عضو سازمان همکاری اسلامی؛ 
نمایندگان گرانقدر و حضار محترم؛
سلام علیکم،
افتخار بزرگی است که در نوزدهمین کنفرانس اتحادیه بین المجالس کشورهای عضو سازمان همکاری اسلامی در کنار شما بزرگواران و در کشور دوست و برادر اندونزی حضور دارم.
با کمال خرسندی، از طرف مجلس شورای اسلامی ایران، به همراه شما بیست و پنجمین سالگرد تاسیس PUIC را گرامی می‌داریم. این اتحادیه در طول این ربع قرن شاهد پیشرفت‌هایی در تقویت همگرایی سیاسی اجتماعی و پیگیری آرمان‌های مشترک بوده است.
 مایلم، این دستاورد را به آقای محمد قریشی نیاس دبیر کل محترم و اعضای دبیرخانه PUIC تبریک بگویم. این اجلاس فرصت مغتنمی است تا ضمن مرور دستاوردهای گذشته، افق‌های جدیدی برای همگرایی بیشتر در جهت پیشبرد اهداف امت اسلامی ترسیم کنیم و صادقانه باید اذعان کنیم که هنوز کارهای زیادی برای استفاده از ظرفیت دیپلماسی پارلمانی در جهت رفع چالش‌های جهان اسلام، پیش روی ما قرار دارد.
همچنین خرسندم که این رویداد تاریخی در بزرگترین کشور مسلمان جهان، اندونزی، برگزار می‌شود، از ملت، دولت و مجلس اندونزی به خاطر استقبال گرم، مهمان نوازی و سازماندهی این رویداد تشکر می‌کنم.
عالیجنابان؛
ما در دوران بی‌سابقه‌ای از تراکم چالش‌ها، تنش‌ها، عدم قطعیت‌ها، تغییر و تحولات سریع، افزایش تعرفه‌ها، تغییرات اقلیمی و بحران‌های محیط زیستی، از هم پاشیدگی تجارت جهانی و جنگ‌افروزی و ناامنی و حتی نسل کشی هدفمند روبرو هستیم.
 اکنون، فرضیه وجود نظم بین‌المللی مبتنی بر قانون، با شک و تردید جدی مواجه شده و اعتماد به نهادهای بین‌المللی در پایین‌ترین سطح ثبت‌شده خود قرار دارد.
نمونه بارز این چالش‌ها در فلسطین عیان شده است. مردم مظلوم فلسطین از طولانی‌ترین و خطرناک‌ترین اشغال شناخته شده در تاریخ معاصر رنج می‌برند. زخم کهنه فلسطین با بحران غزه، عمیق‌تر از همیشه بر پیکره امت اسلامی نمایان است.
در این سرزمین، نه با یک جنگ، که با یک نسل‌کشی تمام عیار روبرو هستیم که رژیم صهیونیستی از طریق بمباران کور مناطق غیرنظامی و یا از طریق نابودی خطوط تامین کمک‌های بشردوستانه، گرسنگی و بی‌آبی، زندان، ترور، شکنجه، آوارگی و ترک سرزمین مادری را بر مردم مظلوم غزه، تحمیل می‌کند.
جهان می‌داند همه این امور جنایت علیه بشریت محسوب می ‌شوند اما واکنش‌ها بازدارنده و هم‌پایه نیست و این رژیم که بر اصول اشغالگری، نسل‌کشی و تبعیض نژادی بنا نهاده شده، اکنون مهم‌ترین منبع بی ثباتی و تهدید علیه جهان اسلام است. البته همگان می دانند این مافیای جنایتکار بدون چراغ سبز آمریکا قادر به این حجم از وحشی گری نیست. در واقع اسرائیل به مثابه نیروی نیابتی آمریکا در منطقه عمل می کند. 
همکاران گرامی؛
در اینجا می‌خواهم از همه ملت‌های آزاده جهان در آفریقا، آسیا، اروپا و آمریکا و همه ملت‌های مسلمان که در کنار مردم غزه و فلسطین ایستاده‌اند؛ تشکر کنم. دفاع از حقوق مردم فلسطین، تعهد انسانی، اخلاقی و دینی در قبال مردمی است که مانند همه مردم جهان حق زندگی در امنیت، آزادی و ثبات را دارند.
دفاع از فلسطین، دفاع از اسلامیت، انسانیت و عدالت خواهی است. اکنون و در بحبوحه اندوه ناشی از کشتار جمعی مردم غزه، اعضای این اتحادیه مهم پارلمانی، باید همکاری عملی خود را برای وادار کردن رژیم صهیونیستی به توقف نسل کشی هدفمند به کار گیرند. امروز چشم کودکان و زنان غزه به تصمیم ما کشورهای اسلامی دوخته شده است.
 امام خمینی رضوان الله تعالی علیه، سال‌ها پیش گفت که اگر هر مسلمان سطل آبی بر رژیم صهیونیستی بریزد، این رژیم را سیل می‌برد؛ اما امروز رگ‌های حیات و شریان اقتصادی رژیم صهیونیستی از بعضی کشورهای مسلمان می‌گذرد. اکنون زمان آن فرا رسیده است که کشورهای اسلامی با یک تصمیم جمعی این رژیم را به پایان محاصره غزه مجبور سازند.
جمهوری اسلامی ایران خواستار اقدامات فوری و موثر از سوی کشورهای اسلامی در خصوص تحریم سیاسی، اقتصادی و تسلیحاتی رژیم صهیونیستی، به رسمیت شناختن وقوع جنایات جنگی، نسل‌کشی و آپارتاید در فلسطین و پیگیری قضایی سران این رژیم در مجامع بین‌المللی است.
ما بر این باوریم که راه حل دموکراتیک حق تعیین سرنوشت فلسطین و دستیابی به امنیت، ثبات و صلح در منطقه، تاسیس کشور مستقل فلسطینی به پایتختی قدس شریف و مراجعه به آراء کلیه مردم فلسطین از طریق برگزاری یک همه پرسی پس از تامین حق بازگشت فلسطینیان است.
همکاران گرامی؛
ریشه آشوب در منطقه غرب آسیا حمایت های رژیم آمریکا از مافیای صهیونیستی است. در مقابل این اشغال و جنایت، مردم منطقه به مقاومت روی آورده اند.
اظهارات شب گذشته رییس جمهور آمریکا نشان داد که او در توهم به سر می برد. به او توصیه می کنیم که چشمان خود را باز کند و این واقعیت روشن را ببیند که جایگاه مقاومت در قلوب مردم است. در باور مردم به مقاومت همین بس که مقاومت فلسطین در آخرین نظرسنجی از مردم غزه و کرانه باختری، پس از یک سال و نیم بمباران، با فاصله ای زیاد همچنان محبوبیت حداکثری دارد.
مردم لبنان هم در انتخابات جاری، بعد از مدت ها، فشار اقتصادی و نظامی با رای قاطع، گزینه های مقاومت را برای شهرداری ها انتخاب کردند.
رییس جمهور آمریکا بجای اینکه نگران وضعیت داخلی ایران باشد به فکر این باشد که رکورددار بیشترین کاهش محبوبیت یک رییس جمهور در آمریکا شده است. 
مردم ایران نقش رژیم آمریکا در کودتای 28 مرداد 1332، حمایت آمریکا از صدام بعثی در 8سال حمله به ایران، هدف قراردادن هواپیمای مسافربری بر فراز خلیج فارس، ترور سردار ملی ایران در مبارزه با ترویسم داعش (شهید سلیمانی) و ده ها جنایت دیگر را فراموش نخواهد کرد. 
 رژیم آمریکا حداکثر فشار را بر ایران عزیز آورده است اما انقلاب اسلامی ایران روز به روز بیشتر از قبل عرصه را بر نظام سلطه تنگ کرده است، بگونه ای که حتی پیام مقاومت به دانشگاه های شان رسیده است و مجبور شده اند دست به اخراج دانشجویان بزنند و بودجه دانشگاه ها را قطع کنند. 
سخنان ترامپ، پژواک سیاست هایی بود که سال ها منطقه ما را به ناامنی کشانده است. ایران اهل جنگ افروزی نیست اما اهل تسلیم هم نیستیم. ما با همسایگان خود برادریم و با اختلاف افکنی آمریکایی‌ها در منطقه برای داغ کردن بازار فروش سلاح های خود مخالفیم.
همگان می دانند که ایران دنبال سلاح هسته ای نبوده و نیست. امنیت منطقه با همکاری کشورهای منطقه، فارغ از دخالت های کشورهای فرامنطقه‌ای ساخته خواهد شد. 
در پایان، مایلم بار دیگر، مراتب سپاس خود را از میزبانی شایسته و اقدامات برگزارکنندگان این نشست ارزشمند ابراز دارم.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته.