بزرگنمايي:

راه ترقی - اشرف گرامی‌زادگان گفت: اگر نگاهی به پرونده‌ها بیندازیم، می‌بینیم که بیشتر این کودکان قصد و نیت جرم نداشته‌اند اما در شرایط بد قرار گرفتند بنابراین نباید حکم سنگین و غیرقابل بازگشت به آنها داده شود.

اشرف گرامی‌زادگان گفت: اگر نگاهی به پرونده‌ها بیندازیم، می‌بینیم که بیشتر این کودکان قصد و نیت جرم نداشته‌اند اما در شرایط بد قرار گرفتند بنابراین نباید حکم سنگین و غیرقابل بازگشت به آنها داده شود.
اشرف گرامی‌زادگان، مشاور حقوقی و پارلمانی معاونت امور زنان و خانواده رئیس جمهوری با اشاره به جزئیات لایحه اصلاح مقررات ناظر بر مسئولیت کیفری اطفال و نوجوانان در قانون مجازات اسلامی گفت: این لایحه مخصوص کودکان و نوجوانان کمتر از 18 سال است که درمورد اصلاح مواد 88، 89 و 91 قانون مجازات اسلامی مصوب اردیبهشت سال 92 تدوین شده درواقع محتوای این لایحه به فصل دهم قانون مجازات اسلامی با عنوان «مجازات‌ها و اقدامات تأمینی و تربیتی اطفال و نوجوانان» برمی‌گردد که از ماده 88 آغاز و به ماده 95 ختم می‌شود.
او افزود: ماده 88 برای اشخاص 9 تا 12 سال که مرتکب جرایم تعزیری شده‌اند، تدابیر تأمینی اتخاذ کرده که روش اول تحویل به والدین با اخذ تعهد و روش دوم تسلیم به اشخاص حقیقی یا حقوقی که دادگاه صلاح بداند، است همچنین در ماده 89، مجازات تعزیری برای اشخاص سن 15 تا 18 سال است که چگونگی نگهداری در کانون اصلاح و تربیت و میزان اقدامات را معین می‌کند و ماده 91 نیز اشخاص زیر 18 سال را که مرتکب جرایم موجب حدود و قصاص شوند را به مجازات و تدابیر مواد 88 و 89 ارجاع و محکوم می‌کند.
گرامی زادگان تصریح کرد: کودکان در بخش مسئولیت کیفری از نظر سنی نیازمند حمایت خاص هستند به همین دلیل و با توجه به حقوق آنها لازم است که از منافع عالی کودکان زیر 18 سال به ویژه دختران حمایت کرد. تدوین کنندگان این لایحه افراد باتجربه و متخصص در امر کودکان هستند و به بهترین نحو ممکن جزئیات اصلاح مواد مذکور را تدیون کردند.
مشاور حقوقی و پارلمانی معاونت امور زنان و خانواده رئیس جمهوری در پاسخ به این سوال که تفاوت این لایحه با قانون حمایت از اطفال و نوجوانان چیست؟ گفت: این قانون بُعد حمایتی دارد اما لایحه اصلاحی منجر به کاهش مجازات‌ها و بهره‌مندی و توجه بیشتر به روش تربیتی و آموزشی است درواقع اگر نگاهی به پرونده‌ها بیندازیم، مشاهده می‌کنیم که بیشتر این کودکان قصد و نیت جرم نداشته‌اند اما در شرایط بد قرار گرفتند بنابراین نباید حکم سنگین و غیرقابل بازگشت به آنها داده شود بلکه باید تمام تلاش خود را کنیم تا فرصتی برای اصلاح و جبران ایجاد شود.