بزرگنمايي:

راه ترقی - دنیای اقتصاد /متن پیش رو در دنیای اقتصاد منتشر شده و بازنشر آن در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
کالین پاول، اولین وزیر خارجه سیاه‌پوست آمریکا به‌دلیل ابتلا به کرونا درگذشت. به او که لقب «کبوتری در میان بازها» داده بودند، روز دوشنبه به‌دلیل عوارض ناشی از کرونا درگذشت. به گزارش سی‌ان‌ان، خانواده کالین پاول، روز دوشنبه اعلام کردند که ژنرال کالین ال.پاول، وزیر خارجه دولت بوش پسر و رئیس اسبق ستاد مشترک ارتش آمریکا به‌دلیل عوارض ناشی از کرونا درگذشته است. به گفته خانواده‌اش، وی دو دوز واکسن کرونا را دریافت کرده بود. پاول سابقه جنگ در ویتنام را داشت و به‌عنوان اولین مشاور امنیت ملی سیاه‌پوست در دولت رونالد ریگان خدمت کرد و جوان‌ترین رئیس سیاه‌پوست ستاد مشترک ارتش آمریکا در دولت جورج بوش پدر بود. کالین پاول در دوران جنگ اول خلیج‌فارس به محبوبیت رسید و از او به‌عنوان اولین سیاه‌پوست گزینه ریاست‌جمهوری آمریکا در دهه 1990 نام برده می‌شد؛ اما شهرت وی به‌دلیل اطلاعات نادرست به‌عنوان وزیر امور خارجه دولت بوش پسر به سازمان ملل برای آغاز جنگ عراق با مشکل جدی مواجه شد. خود وی بعدها از این سخنرانی به‌عنوان لکه ننگی که برای همیشه در کارنامه او می‌ماند، یاد کرد و در سال 2010 به سی‌ان‌ان گفته بود: من امروز متاسفم؛ چون اطلاعات (درباره سلاح‌های کشتارجمعی صدام) غلط بود. با این حال من به‌عنوان فردی دیده می‌شوم که این موضوع را در جامعه بین‌المللی مطرح کرد و تردیدی در این باره وجود ندارد که من افکار عمومی را گمراه کردم. با این حال همواره از کالین پاول به‌عنوان یک جمهوری‌خواه میانه‌رو و عمل‌گرا یاد می‌شد.
معمار راهبرد نظامی آمریکا
نیویورک‌تایمز اما در گزارشی از پاول به‌عنوان معمار راهبرد نظامی آمریکا در دوران جنگ سرد یاد می‌کند. پاول متولد هارلم از والدین جامائیکایی بود و در برانکس جنوبی بزرگ شد و از کالج سیتی ‌نیویورک فارغ‌التحصیل شد و از طریق «R.O.T.C» (نیروهای ذخیره ارتش) به ارتش پیوست. کالین پاول با ستوان‌دومی کار خود را آغاز کرد و دو تور مهم جنگی در ویتنام داشت. او سپس مشاور امنیت ملی رئیس‌جمهور رونالد ریگان در پایان جنگ سرد شد و به مذاکره درباره معاهدات تسلیحاتی در دوران میخائیل گورباچف، رهبر شوروی کمک کرد. وی به‌عنوان رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا معمار حمله به پاناما در سال 1989 و جنگ خلیج‌فارس در سال 1991 بود که صدام حسین را از کویت بیرون کرد؛ اما او را در عراق در قدرت نگه داشت.
پاول به همراه وزیر دفاع وقت دیک‌چنی، ارتش جنگ سرد آمریکا را که نیم‌قرن در پرده آهنین آماده اقدام بود، تغییر شکل داد. با این کار دکترین پاول در عملیات نظامی آغشته به اهداف صریح سیاسی بود و بر این باور بود که با حمایت عمومی می‌توان قاطعانه و قدرتمندانه دشمن را شکست داد. پاول هنگام آغاز جنگ در خلیج‌فارس در پنتاگون، استراتژی ارتش را برای شکست ارتش صدام حسین این‌گونه خلاصه کرد: «راهبرد ما در ارتش بسیار ساده است؛ ابتدا او را گیر می‌اندازیم و بعد می‌کشیمش.» به نظر این راهبردی بود که در جنگ‌های آشفته بالکان که در دهه 1990 رقم خورد، مناسب بود. اما این شیوه در جهانی که پس از 11 سپتامبر سال 2001 شکل گرفت، چندان مناسب نبود. با این حال در زمان بازنشستگی از ارتش در سال 1993، کالین پاول یکی از محبوب‌ترین چهره‌های عمومی در آمریکا بود.
پاول اما در مصاحبه‌ای با نیویورک‌تایمز در سال 2007 خود را این‌گونه تحلیل کرد: «پاول یک حلّال مشکلات است... او به‌عنوان سرباز برای حل مشکلات آموزش دید. بنابراین او دیدگاه‌هایی دارد، اما ایدئولوگ نیست. او اشتیاق دارد اما متعصب نیست. او قبل از هر چیز یک حلّال مشکلات است.»
پس از بازنشستگی اما پاول، به‌عنوان یک فرد مستقل، نامش از سوی جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها به‌عنوان یک نامزد ریاست‌جمهوری مطرح می‌شد و می‌توان گفت که پس از دوایت آیزنهاور، او به سیاسی‌ترین ژنرال آمریکا تبدیل شد. کتاب او نیز با عنوان «سفر آمریکاییِ من» نیز جزو پرفروش‌ترین‌ها شد و در سال 1995 تصمیم گرفت که از نامزدی در انتخابات ریاست‌جمهوری کناره‌گیری کند. او خود تصمیم گرفت در این منصب خود را نیازماید.