بزرگنمايي:

راه ترقی - ایبنا / کریس بیگلی در کتاب «آخرالزمان بعدی: هنر و علم بقا»، تجزیه و تحلیلی محکم از علم عامه‌پسند درباره آخرالزمان و بقا ارایه کرده است. کریس بیگلی باستان‌شناس زیر آب، مربی بقا در طبیعت و استاد مردم‌شناسی در دانشگاه ترانسیلوانیا است. او در آمریکای مرکزی و جنوبی و دریای مدیترانه کار کرده و گروه‌هایی را رهبری کرده است. او در لکسینگتون، کنتاکی زندگی می‌کند.
یک مربی بقا در سرزمین وحشی، به فجایع گذشته نگاه می‌کند تا پاسخ ما را به فجایع آینده بدهد. باستان‌شناسان چگونگی سقوط فرهنگ‌ها و تمدن‌ها را مطالعه می‌کنند و بیگلی، باستان‌شناس زیر آب و استاد مردم‌شناسی، با سه تمدنی که زمانی شکوفا بودند شروع می‌کند: «تمدن کلاسیک مایاها در آمریکای مرکزی و مکزیک، امپراتوری روم غربی در اطراف مدیترانه، و بسیاری از تمدن‌ها و جوامع بومی آمریکا در شرق آمریکای شمالی پس از ورود استعمارگران اروپایی. بیماری 90 درصد از قبایل آمریکای شمالی را نابود کرد، جنگل‌ها مملو از شهرها و بناهای تاریخی متروکه مایا هستند و «انحطاط و سقوط» رم هم‌چنان جزو اصلی ادبیات و «بحث‌شده‌ترین افول در سطح جهان» است. با این حال، برخلاف آخرالزمان‌های تخیلی که در کتاب‌ها و فیلم‌های بی‌شماری به تصویر کشیده شده‌اند، این‌ها اتفاقاتی ناگهانی نبودند. فرهنگ مایا برای قرن‌ها رشد کرد و زوال یافت، و تعداد کمی از رومیان نیروهایی را که منجر به سقوط نهایی آن‌ها می‌شد، درک کردند. اما خوش‌بختانه، بومیان آمریکا قرن‌ها تلاش کرده‌اند تا آن‌چه را که می‌توانند از فرهنگ خود حفظ کنند. آخرالزمان‌ها در هالیوود - و در ذهن‌های مستعد رستاخیز- تمدن را ویران می‌کند و گروه‌های کمی را پشت سر باقی می‌گذارد که عمدتاً مردان قهرمان و مسلح هستند که از مردم هراسان و گریزانی که معمولاً از شهرها می‌آیند و بنابراین نمی‌توانند از خود مراقبت کنند، مراقبت می‌کنند.
بیگلی اما خاطرنشان می‌کند که واکنش انسان‌ها به بلایا در زندگی واقعی این‌گونه نیست. فروپاشی اجتماعی زودگذر است و مردم «به عقلانیت برمی‌گردند.» نویسنده تأکید می‌کند که مهم‌ترین مهارت برای آینده، دفاع شخصی نیست، بلکه توانایی هم‌کاری است.
به طور خلاصه این چیزی است که بعد از هیاهوی اولیه اتفاق می‌افتد و مهم است. برخی از مردم خانه و همسایه خود را رها می‌کنند. دیگران دور هم جمع می‌شوند تا از نو شروع کنند. همان‌طور که ما سرنوشت خود را پیش‌بینی می‌کنیم، بیگلی به ما می‌گوید که این جوامع بودند، نه قهرمانان تنها، که از آخرالزمان‌های گذشته جان سالم به در بردند – و این‌های کسانی هستند که از آخرالزمان بعدی جان سالم به در خواهند برد.
نویسنده پس از بررسی اجمالی فانتزی‌ها و واقعیت‌های فجایع، توضیح می‌دهد که اگر در وحش گم شوید چه باید کرد: این‌ها درس‌هایی است که او در دوره بقای خود می‌آموزد. آن‌ها ارتباط چندانی با موضوع اصلی کتاب ندارند؛ اما مطالعه‌ای سرگرم‌کننده و آموزشی را فراهم می‌کند: گرم، خشک و آبدارماندن بدن باید اولین اولویت باشد. گرچه غذا ضروری می‌نماید؛ اما می‌توانید بدون آن هم برای چند روز زنده بمانید.
کتاب آخرالزمان بعدی که باستان‌شناسی، بقاگرایی و نقد اجتماعی را در هم آمیخته است، خواندنی ضروری برای مواقع آشفتگی است. این کتاب تجزیه و تحلیل محکم علم عامه‌پسند از آخرالزمان و بقاست.