بزرگنمايي:

راه ترقی - خراسان / « آمار نگران کننده یک جراحت عمیق بر وجدان عمومی » عنوان یادداشت روز در روزنامه خراسان به قلم کورش شجاعی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
سالانه 230 هزار سقط جنین بر اساس آمارهای موجود در وزارت بهداشت و طبق برخی پژوهش ها سالانه 300 تا 400 هزار «سقط جنایی یا غیرقانونی» در کشور انجام می شود. به گزارش ایرنا این اعداد و ارقام بسیار نگران کننده و حیرت انگیز و البته «وجدان سوز» را رئیس سازمان اجتماعی کشور روز یک شنبه در «همایش ملی مواجهه با آسیب های اجتماعی» اعلام کرد.دلایل این «جنین کشی های» مغز استخوان سوز هرچه که باشد از بارداری های ناخواسته، روابط نامشروع و... که در جای خود باید بدان ها پرداخت، حکایت از عمق فاجعه ای دارد که مانند «خوره» به جان جامعه افتاده و وجدان عمومی را زخمی عمیق و کاری می زند.حتی اگر آمار سالانه 230 هزار سقط جنین (براساس آمارهای موجود در وزارت بهداشت) را مبنا قرار دهید یعنی روزانه 630 جنین در کشور سقط یا به تعبیر دقیق «اسقاط» می شوند و از بین می روند و ظالمانه و بی رحمانه به کام مرگ کشانده می شوند.
چند سوال از مرتکبان و عاملان جنین کشی 
و حال ابتدا چند سوال از مرتکبان سقط جنین، بدون این که بخواهیم به مباحث شرعی و فقهی این مسئله بپردازیم.
1 – آیا این افراد نمی دانند که هریک از این جنین ها در هر مرحله ای از شکل گیری که باشند، اگر به کام مرگ کشانده نمی شدند، در قامت یک انسان پا به عرصه حیات می گذاشتند؟! انسانی با «حق حیات» که هیچ کسی حق گرفتن این ابتدایی ترین «حق» را از هیچ کسی آن هم «جنین بی گناه» ندارد؟!
2 – آیا عذاب وجدان چنین عملی، زندگی و سرنوشت امروز و فردای مرتکبان و عاملان این عمل ظالمانه و بی رحمانه (اگر نگوییم جنایت) را تحت تاثیر قرار نخواهد داد؟!
3 – مرتکبان و عاملان این جنین کشی ها فردای قیامت در محکمه عدل الهی چه پاسخی خواهند داشت؟!
4 – آثار این عمل بی رحمانه و ظالمانه بر کل جامعه چیست؟!
و اما چند سوال از مسئولان
1 – این همه سازمان و دوایر دولتی و غیردولتی برای نرسیدن به چنین نقطه فاجعه باری یعنی اسقاط 630 جنین در روز (و اگر آمار برخی پژوهش های اعلامی درست باشد اسقاط روزانه 821 و 1095 جنین در روز طبق آمار 300 تا 400 هزار سقط جنین) چه کار مفید و موثری انجام داده اند؟
2 – مسئولان و همچنین مراکز و حوزه های علمیه، دانشگاه ها، مدارس، رسانه ها و ... برای کاهش آسیب های اجتماعی و حداقل جلوگیری از رشد آمار اعتیاد، طلاق، حاشیه نشینی، مهاجرت، اقدام به خودکشی، کاهش مصرف دخانیات و الکل و ... چه اقدامات هماهنگ ، موثر، کارامد و نتیجه بخشی انجام داده اند؟
3 – بله در همه دنیا حتی پیشرفته ترین کشورها و با بالاترین رشد اقتصادی، آمارهایی بس بیشتر و فاجعه بارتر از این در زمینه های مختلف آسیب های اجتماعی و قتل و غارت و ناامنی و ... دارند اما وجود چنین آماری برای کشور ما با آن سابقه تمدنی و فرهنگی و این صبغه دینی جای نگرانی بیشتر دارد و بر این اساس مسئولان ما باید بیش از دیگران پاسخ گو باشند، ولی آیا هستند؟!
اما نقش فضای مجازی بی در و پیکر
در این میان اما انصاف نیست که نقش و تاثیر فضای مجازی «یله» و بی در و پیکر در ایجاد و افزایش آسیب های اجتماعی و کم رنگ شدن ارزش اخلاقی و وجدانی و دمیدن بر طبل بی بندوباری و افتادن به دام «لذّات آنی» و عادی کردن گناهان فردی و اجتماعی و ... را نادیده بگیریم.بله فضای مجازی برای استفاده های فراوان علمی، آموزشی، تحقیقاتی، پژوهشی ، ارتباطی، اداری، بانکی و ... بسیار مفید و بلکه لازم و ضروری است، اما آیا همه ما دانش، توان و مهارت لازم استفاده از این فضا را داریم؟!
اما خانواده ها
آیا همه پدران و مادران و خواهران و برادران و آدم های موثر و مورد قبول به تمامی وظایف خود در قبال تربیت درست فرزندان این سامان عمل کرده اند تا آسیب های اجتماعی این چنین دامن گیر گسترده نشود؟!
آیا همه مادران و تمامی پدران، ایجاد فضای امن تربیتی و رشد و شکوفایی استعدادها و بالیدن فطرت خداجو و حقیقت گرای فرزندان خود و ارتباط صمیمی با ایشان را اولین وظیفه خود دانسته اند و به خوبی به این وظیفه مهم، حیاتی ، وجدانی و سرنوشت ساز خود عمل کرده اند؟!
آیا همه خانواده و پدران و مادران، آن چنان که باید به گرم و محبت آمیز نگه داشتن کانون خانواده و مأمن بودن خانه و خانواده برای فرزندان و رعایت احترام متقابل ، داشتن نظارت های لازم و به موقع و پاک و سالم نگه داشتن محیط خانه و خانواده همت گمارده اند؟!
سخن در این باب فراوان است و مجالی به گستردگی وجود بی مثال انسان به عنوان اشرف مخلوقات می طلبد و اما سخن پایانی؛ حتی اگر امروز (گرچه خیلی دیر است) همه مسئولان با عزم جزم همت بگمارند، با همکاری و هم افزایی تمام نهادها، سازمان های ذی ربط به کمک خانواده ها، مدارس، حوزه های علمیه، دانشگاه ها، رسانه ها و ... و استفاده از ظرفیت های فراوان نخبگان و فرهیختگان و دلسوزان با برنامه ریزی‌های علمی ، موثر و هماهنگ ، می‌توانند آسیب های اجتماعی را کنترل کنند و حتی کاهش دهند، به شرط آن که خطر آسیب های اجتماعی را جدی بگیرند و باور کنند که جامعه، پیکری «در هم تنیده» و متاثر از تاثیرات گوناگون دینی، تربیتی، رفتاری، اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و امیدها و ناامیدی های افراد جامعه و مسئولان کشور است. امروز کشور بیش از هرچیز به امید، فردای روشن تر، دین داری عمیق، گفتار صادقانه و رفتار درست و هوشیاری مسئولان، هم افزایی دستگاه ها و نهادها در حل مشکلات و پرداختن و هرچه موثر دانستن امن بودن «کانون خانواده ها» نیاز دارد.