راه ترقی - تسنیم / نقطه "نمو" دورافتاده‌ترین مکان روی زمین و دورترین مکان از خشکی است که در اقیانوس آرام جنوبی واقع شده است و فاصله آن 2688 کیلومتر (1670 مایل) از نزدیکترین خشکی قرار دارد.
"نمو" در لاتین به معنای هیچ‌کس است و نام شخصیت خیالی "ژول‌ورن" است که با زیردریایی خود در میان اقیانوس‌ها سفر می‌کند. نقطه جغرافیایی "نمو" نه‌تنها وسط ناکجاآباد است بلکه یک قبرستان فضاپیماها نیز است و مکانی است که ناسا و سایر آژانس‌های فضایی، ماهواره‌هایی از مدار،‌ ایستگاه‌های فضایی و تعدادی از فضاپیماهای خود را در این نقطه از دست داده‌اند.
حقایقی در مورد نقطه "نمو"
1". قطب غیرقابل دسترس اقیانوسی
از نقطه نمو به عنوان قطب غیرقابل دسترس اقیانوسی نیز یاد می‌شود. این بدان معنی است که این مکانی در اقیانوس است که از هر زمینی دورتر است. قطب غیرقابل‌دسترسی به مکانی بر روی زمین اطلاق می‌شود که براساس معیارهای تعیین‌ شده، غیرقابل دسترس‌ترین مکان است و در خشکی نیز، اغلب به نقطه‌ای اشاره دارد که دورترین نقطه از خط ساحلی است.
2. محل دقیق نقطه نمو
موقعیت دقیق نقطه نمو به صورت 48°52.6"S 123°23.6"W یا 49.0273°S 123.4345°W محاسبه شده است. یعنی 1680.7 مایل (2704.8 کیلومتر) از نزدیک‌ترین جزایر در اقیانوس آرام جنوبی یعنی جزیره دوسی (جزیره مرجانی در جزایر پیتکرن در شمال) فاصله دارد.
برای یافتن تمدن، باید به جزیره ایستر (راپا نویی)، یکی از دورافتاده‌ترین جزایر مسکونی در جهان، در حدود 2200 مایل (3540 کیلومتر) در شرق شیلی - یا به نیوزیلند، در حدود 2500 مایل. (4023 کیلومتر) دورتر بروید.
از آنجایی که هیچ فرودگاهی در نقطه نمو وجود ندارد، این سفر فقط با قایق انجام می‌شود. در همین حال، نزدیک‌ترین انسان به نقطه نمو، اغلب فضانوردان ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) که وقتی مستقیماً از نقطه نمو عبور می‌کنند، فقط حدود 258 مایل (415 کیلومتر) دورتر هستند که بسیار نزدیک‌تر از هر انسان دیگری روی زمین در آن نقطه هستند.
3. چه کسی نقطه "نمو" را کشف کرد؟
مکان نقطه نمو برای نخستین بار در سال 1992 توسط مهندس کُروات-کانادایی "هروویه لوکاتلا" براساس داده‌های "نمودار دیجیتالی جهان" گردآوری شده توسط آژانس نقشه‌برداری دفاعی ایالات متحده (که اکنون آژانس اطلاعات جغرافیایی ملی است) کشف شد.
4. نقطه نمو، یک نقطه بی‌جان
واضح است که در نزدیکی نقطه نمو هیچ زندگی انسانی وجود ندارد. خب، به نظر نمی‌رسد که زندگی دریایی نیز زیاد باشد. موقعیت نقطه نمو در مرکز چرخش اقیانوس آرام جنوبی قرار دارد، یک جریان اقیانوسی دوار که آب‌های غنی از مواد مغذی را از منطقه دور نگه می‌دارد.

نقشه چرخ‌گردان. منبع: NOAA
فاصله زیاد از نقطه نمو تا خشکی نیز نشان می‌دهد که رواناب مواد مغذی از آب‌های ساحلی به راحتی به منطقه نمی‌رسد. موجودات دریایی که در نزدیکی نقطه نمو مستقر می‌شوند، به سادگی هیچ غذایی برای رشد در آنجا ندارند.
محققان تنها باکتری‌ها و خرچنگ‌های کوچکی را یافته‌اند که در دریچه‌های آتشفشانی بستر دریا در اطراف نقطه نمو زندگی می‌کنند. با این حال، آلودگی نیز در این منطقه وجود دارد. در سال 2018، تا 26 ذره میکروپلاستیک در هر مترمکعب در نمونه‌های آب دریا که در نزدیکی نقطه نمو توسط کشتی‌های عبوری جمع‌آوری شده بود، یافت شده است.
5. بلوپ
در سال 1997، محققان اداره ملی اقیانوسی و جوی آمریکا (NOAA) صدایی با فرکانس بسیار پایین را در نزدیکی نقطه نمو شناسایی کردند که نتوانستند منبع آن را شناسایی کنند و آن را "بلوپ" نامیدند. حتی با وجود اینکه فعالیت بیولوژیکی زیادی در نزدیکی نقطه نمو وجود ندارد، برخی از دانشمندان این فرضیه را مطرح کردند که این در واقع تماس یک حیوان دریایی ناشناس بوده است.
در سال 2005، سرانجام مشخص شد که این صدا توسط یک زمین لرزه یخی (غیرتکتونیکی) از جنبش‌های یخبندان در قطب جنوب تولید می‌شود.
"نمو" قبرستان فضاپیماها است
آژانس‌های فضایی دریافته‌اند که مکان بسیار ایزوله‌ای مانند نقطه نمو یک مکان امن برای ماهواره‌ها و فضاپیماهایی است که در پایان عمر مفیدشان به زمین می‌چرخند. با استفاده از فرودهای کنترل شده، آژانس‌های فضایی می‌توانند به طور عمدی فضاپیماهای از کار افتاده را در این منطقه دورافتاده بدون تأثیر بر مردم یا ترافیک دریایی در یک فرآیند به زمین بریزند.
بر اساس گزارش‌ها، آژانس‌های فضایی در دهه 1970 از نقطه نمو به عنوان قبرستان سفینه فضایی استفاده کردند، قبل از اینکه این منطقه حتی «نقطه نمو» نامیده شود.
بسیاری از فضاپیماهای کوچک‌تر بازنشسته با ورود مجدد به جو زمین متلاشی می‌شوند و می‌سوزند، اما اگر بزرگ‌تر از آن باشند که خودشان بسوزند، عمداً در نقطه نمو سقوط می‌کنند، منطقه‌ای که خارج از صلاحیت قانونی هر کشوری است. هدف از مدارزدایی جلوگیری از برخورد زباله‌های فضایی با ماهواره‌های فعال یا فضاپیماهای سرنشین‌دار در مدار پایین زمین است. استفاده از نطقه نمو همچنین تضمین می‌کند که هیچ فرد یا جسمی با زباله‌های خارج‌شده از مدار برخورد نخواهد کرد.

تصویر زباله های فضایی منبع: Hopeful در NJ/Flickr
بیش از 263 فضاپیما بین سال‌های 1971 تا 2016 به نقطه نمو فرستاده شد که از جمله آنها، ایستگاه فضایی روسیه میر (1986-2001)، 6 ایستگاه از نخستین برنامه ایستگاه فضایی روسیه سالیوت (1971-1986) و بقایای ایستگاه فضایی Skylab ناسا (1973) -1979) بوده است.
سایر زباله‌های فضایی در گورستان فضاپیمای نقطه نمو شامل هواپیماهای متعلق به آژانس فضایی اروپا (ESA) و آژانس اکتشافات هوافضای ژاپن (JAXA)، تقریباً 140 وسیله نقلیه روسی و یک موشک SpaceX است. انتظار می‌رود ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) پس از بازنشستگی در سال‌های 2028-2030 در نقطه نمو سقوط کند.

ایستگاه فضایی MIR منبع: تصاویر دامنه عمومی رایگان توسط rawpixel/Wikimedia Commons
با این حال، از آنجایی که فضاپیما در اثر برخورد از هم می‌شکند، بقایای آنها می‌تواند تا 995 مایلی اقیانوس پراکنده شود. همچنین مهم است که توجه داشته باشید که دفع زباله‌های فضایی در نقطه نمو نیز ممکن است تأثیرات زیست محیطی داشته باشد.
اگرچه فضاپیماها عمدتاً از فلزات غیرسمی مانند فولاد ضد زنگ، تیتانیوم یا آلومینیوم ساخته شده‌اند، ورود برخی از مواد رادیواکتیو و هیدرازین و یک پیشران موشکی بسیار سمی ممکن است از طریق نشت مواد شیمیایی باعث آلودگی دریایی در نقطه نمو شوند.