بزرگنمايي:

راه ترقی- این دوره از مسابقات با حضور 299 تکواندوکار از 34 کشور به مدت چهار روز به میزبانی کره جنوبی و در سالن «هوبان» شهر چانچئون برگزار شد که در پایان تیم مردان ایران با سه مدال نقره و یک برنز عنوان پنجمی را کسب کرد و تیم بانوان با شایستگی در جای نخست ایستاد و جام قهرمانی را بالای سر برد.

بررسی دقیق و موشکافانه این دوره از رقابت‌ها شاید نقشه راه جدیدی را پیش روی مردان فنی و تصمیم گیرنده فدراسیون تکواندو قرار دهد. وقتی فدراسیونی کمیته فنی با حضور قهرمانان پرافتخار، با تجربه و البته تحصیل کرده در بدنه خود دارد، می‌بایست بدون فوت وقت با تشکیل جلسات منظم و بررسی دقیق نتایج این رقابت‌ها، استراتژی آینده این رشته را ترسیم کند.

در نگاهی آماری و فنی به این رقابت‌ها اولین تصویری که به نمایش در می‌آید موفقیت فوق العاده بانوان و تداوم افت مردان خواهد بود. ولی هر کدام از این دو بخش دلایل و شرایط متفاوتی دارد که باید به جد مورد بررسی قرار گرفته، عوامل موفقیت بانوان تقویت شده و نقاط ضعف مردان به نقطه قوت تبدیل شود.

یک نکته بسیار مهم که باید در مباحث کارشناسی مورد توجه قرار گیرد اینکه، چگونه است موفقیت بانوان در ادامه روند رو به رشد چند سال اخیر ارزیابی شده و نقش مدیریت جدید فدراسیون و کادر فنی نادیده گرفته شده، ولی عنوان پنجمی مردان پای ساعی و کادر فنی نوشته می‌شود؟ چرا مردان تکواندو در مدت دو ماه از قبول مسئولیت برای تحول تیم و نتیجه گرفتن زمان لازم و کافی در اختیار داشته اند، ولی کادر فنی بانوان برای رساندن به سکوی قهرمانی تیم ملی زمانی نداشته و این قهرمانی نتیجه عملکرد کادر فنی قبلی تیم ملی است؟ اظهار نظرهای این چنینی، دوگانه و بدون ارائه راهکار از سوی کارشناسان و اهل فن قطعاً نمی‌تواند مثمر ثمر باشد.

چرا باید نقش مینو مداح و همکاران او که در سکوت و آرامش کار خود را پیش بردند و موفقیتی بیاد ماندنی کسب کردند انکار شود؟ بدون شک در بخش بانوان یک اتفاق تاریخی در مسابقات قهرمانی آسیا افتاد و آن نیز قهرمانی تیم ملی ایران بود. اما این قهرمانی چگونه به دست آمد؟

اگر همان کادر فنی قبلی، تیم ملی را در اختیار داشت، بازهم تیم ملی ایران می‌توانست به این مهم دست پیدا کند؟ این سوالی است که شاید رسیدن به جواب آن چندان سخت نباشد! اصرار بر مبارزه ناهید کیانی در وزن 57- کیلوگرم، اعتماد نکردن به خدابنده و از همه مهم‌تر عدم توجه به تغییر وزن زهرا پوراسماعیل، اشتباهاتی بزرگی بود که کادر فنی قبلی تیم ملی علی رغم هشدار کارشناسان مدام تکرار شد. تکرار اشتباهاتی که به از دست رفتن یک سهمیه المپیک و حتی مدال المپیک ختم شد؟ اما همین تغییرات که با جسارت و تجربه مداح، زارع و ساعی اتفاق افتاد و کسی به آن توجه نمی‌کند سه طلای با ارزش برای کشورمان همراه داشت.

در اینکه دختران تکواندو ایران شایسته هستند و یا کادر فنی قبلی تیم ملی چقدر برای این تیم زحمت کشیده و این زحمات قابل تقدیر است، هیچ شکی نیست، ولی گویا اتفاقات پیش از المپیک ریو را فراموش کرده اند. شاید بررسی نتایج چند سال اخیر گویایی خیلی مباحث باشد که در همین صفحه بارها و بارها از آن نوشتیم و کسی توجهی نکرد. حتی نگاهی به نتایج دقیق وزن به وزن رقابتهای دوره قبل قهرمانی آسیا به خوبی ثابت می‌کند که کیفیت فنی تیم هم تفاوت‌های زیادی داشته است. در واقع برتری مقابل تکواندوکاران کره جنوبی و پیروزی برای رقبای عنوان داری از ازبکستان و چین گویایی این مدعاست.

در بخش مردان پایین آمدن از سکوی قهرمانی که بیش از 20 سال یکی از جایگاه‌های اول تا سوم آن را در اختیار داشت، قابل دفاع نیست و جای نقد بسیار دارد. تیمی که سه نماینده در بازی‌های فینال دارد و هر سه فینال را از دست می‌دهد، بدون شک مشکل فنی دارد و باید برای رفع آن برنامه‌ای از سوی کادر فنی طراحی شود. برنامه‌ای که در کمیته فنی به جد مورد بررسی قرار گرفته شود.

اما همین تیمی که عنوان پنجم آسیا را کسب کرد، نقاط مثبتی هم داشت که نباید در پس از دست رفتن سکو پنهان شود. تیمی که به سه جوان با آتیه اولین حضور در میدان آسیایی را داد و نتیجه آن را با دو نقره و یک برنز گرفت. اینکه برخی کارشناسان ادعا می‌کنند کادر فنی از تکواندوکاران شناخت نداشت، چندان دلایل فنی ندارد، چرا که عملکرد فنی چنین ادعایی را ثابت نمی‌کند.

از سوی دیگر بررسی موضوع فوق از دیدگاه سکو و از دست رفتن عنوان سومی دوره قبل تنها نگاهی نتیجه گراست. چرا که تکواندو مردان ما چند سالی است روند نزولی دارد، نزولی که از ریو 2016 آغاز شد، در جهانی 2019 منچستر تداوم داشت. حتی نتایج دوره قبل قهرمانی آسیا و بازی‌های المپیک گویایی ادامه همان شرایط بودیم. در چنین شرایطی نمی‌توان انتظار داشت، کادر فنی تیم ملی در همین مدت کوتاه که قبول مسئولیت کرده، این خلأ را پر کرد. تکواندو مردان نیاز به زمان دارد تا با ورود جوانان مستعد و با آتیه‌ای که اکنون در اردوهای تیم ملی در کنار با تجربه‌ها حضور دارند، با حضور در اردوهای تیم ملی، کمپ‌های بین المللی و تورنمنت‌های معتبر، میدان‌های متعدد و رقبایی از جنس و نوع تکواندو متفاوت را تجربه کنند و به شرایط مدال آوری در سطح اول جهان برسند.

در مجموع به لحاظ فنی رقابت‌های قهرمانی قاره کهن همانند ادوار گذشته در سطح مطلوبی برگزار شد. کره جنوبی در هر دوره قهرمانی آسیا با تیمی جوان به میدان می‌آید، ازبکستان و اردن همه ستاره‌های خود را همراه داشتند و چین نیز یکی از بهترین تیم‌ها بود. تک چهره‌های سایر کشورها چون «پانی پاک» تایلندی با عناوین متعدد نیز حضور داشتند و رقابتهای با کیفیتی را شاهد بودیم. با بیان مواردی چون نبود تیم‌های قدرتمند آسیا و یا غیبت ستاره‌ها، نباید و نمی‌تواند قهرمانی بانوان را بی ارزش و یا نتایج مردان را بزرگ جلوه کرد.

در پایان باید عنوان کنیم که قهرمانی ارزشمند و تاریخی بانوان در این دوره، نتیجه تلاش کادر فنی و تکواندوکاران، تدابیر هادی ساعی و تیم مدیریتی جدید فدراسیون است و این قهرمانی تاریخی و با ارزش متعلق به همه جامعه تکواندو بخصوص مربیان زحمتکش است.

همانطور که در خصوص نتایج مردان همین شرایط وجود دارد و نمی‌توان با طرح مسائلی خلاف واقع مسئولیت را از دوش فدراسیون برداشت. اگر قرار است به تکواندو کمک کنیم که بازهم شاهد حضور در جمع قدرت‌های دنیا باشیم، باید کلیه موارد، نقاط ضعف و قوت به خوبی بررسی شود، تا از آن برای ساختن آینده‌ای روشن به بهترین شکل درس گرفت. تاکید می‌کنیم که تکواندو مردان نیاز به زمان دارد و باید به تیم مدیریتی ساعی فرصت داد تا برنامه‌های خود در آرامش کامل پیش ببرد.