بزرگنمايي:

راه ترقی - ایسنا / چین یک پهپاد جدید زیردریایی و پرنده ساخته است که می‌تواند به خط دفاعی ناوهای هواپیمابر نفوذ کند و وقتی به سطح آب می‌رسد، می‌تواند با سرعت 120 کیلومتر بر ساعت پرواز کند.
به نقل از آی‌ای، دانشمندان چینی ظاهراً یک پهپاد زیردریایی بدون سرنشین جدید ساخته‌اند. در منابع خبری چین گزارش شده است که این پهپاد جدید می‌تواند یکی از ارزان‌ترین و موثرترین روش‌ها برای فلج کردن سیستم دفاعی ناوگان ناوهای هواپیمابر باشد.
یک تیم تحقیقاتی چینی ادعا کرده است که نمونه اولیه یک پهپاد زیردریایی را با قابلیت پرواز سریع در هوا ساخته و آزمایش کرده است. به گفته کارشناسان در این زمینه، این شناور مستقل و خودران قادر به انجام وظایف نظامی و غیرنظامی مانند بررسی مین‌های زیر آب است.
این پهپاد می‌تواند به آرامی به یک هدف در زیر آب نزدیک شود و برای مدت زمان قابل توجهی در یک مکان بماند، زیرا توسط چهار پروانه حرکت می‌کند که یک جفت از آنها در جلوی پهپاد قابلیت تغییر زاویه دارند.
هنگامی که این پهپاد به سطح آب می‌رسد، دو بال آن که روی پشت آن جمع می‌شوند، باز می‌شوند و قابلیت پرواز با سرعت 120 کیلومتر در ساعت را فراهم می‌کنند که تقریباً دو برابر سریع‌تر از یک پهپاد معمولی است.
پروفسور "آنگ هایسونگ" دانشمند ارشد این پروژه در دانشگاه هوانوردی و فضانوردی "نانجینگ" در مقاله‌ای که از این پروژه در مجله Unmanned Systems Technology منتشر شده است، گفت: این پهپاد در حالت بال‌ثابت، انرژی کمی مصرف می‌کند، بنابراین می‌تواند برخی از ماموریت‌های سریع و دوربرد را در هوا انجام دهد.
محققی که در حال مطالعه فناوری‌های مشابه در دانشگاه پلی‌تکنیک شمال غربی در "شیان" است، می‌گوید که چین در حال توسعه انواع متعددی از «کشتی‌های دوزیست» است که می‌توانند هم در هوا و هم در آب حرکت کنند.
آنها عمدتاً برای کاربردهای نظامی هستند. این محقق ناشناس به روزنامه "ساوث چاینا مورنینگ پست" گفت: برخی از آنها می‌توانند با سرعت مافوق صوت پرواز کنند.
این محقق در مطالعه پوفسور "آنگ" شرکت نداشت، اما به دلیل حساسیت این فناوری، خواسته است که نامش فاش نشود.
اگر توسعه این فناوری توسط چین درست باشد، چنین کشتی‌هایی می‌توانند ناوگان دریایی را در برابر حملات، بسیار آسیب‌پذیر کنند.
به گفته "جی وانفنگ" استاد دانشگاه هوانوردی دریایی "یانتای" در استان شاندونگ، این نوع «کشتی دوزیست» یکی از ساده‌ترین و کارآمدترین راه‌ها برای به خطر انداختن قدرت دفاعی ناوهای هواپیمابر است.
بر اساس برآورد "جی" و همکارانش، سیستم دفاعی چندلایه یک کشتی جنگی معاصر می‌تواند تقریباً نیمی از هواپیماها، موشک‌ها یا پهپادهای معمولی را که در حال نزدیک شدن هستند، ساقط کند. با این حال، یک "کشتی دوزیست" این توانایی را دارد که در صورت شناسایی توسط رادار، در آب غوطه‌ور شود و برای مقابله با فناوری شناسایی "سونار" دوباره از آب بیرون بیاید و پرواز کند.
"جی" می‌گوید که حتی تعداد کمی از این پهپادها نیز می‌توانند سیستم‌های کامپیوتری یک کشتی جنگی را تحت تأثیر قرار دهند یا مختل کنند.
طبق گزارشی که تیم "جی" ماه گذشته در مجله چینی Electronics Optics & Control منتشر کرد، اگر یک کشتی دوزیست از فاصله 100 کیلومتری از هدف راه انداخته شود و بتواند با سرعت بیش از 150 کیلومتر در ساعت پرواز کند، نرخ بقای آن نزدیک به 100 درصد خواهد بود.
به گفته وی، این نوع پهپاد می‌تواند به حملات مؤثر علیه اهداف کلیدی دشمن دست یابد که مطمئناً مکمل قدرتمندی برای روش‌ها و تاکتیک‌های جنگی تجهیزات موجود نیروی دریایی چین خواهد بود.
وجود یک کیسه هوا در قسمت شکم این پهپاد زیردریایی که توسط تیم "آنگ" ایجاد شده را می‌توان با آب پر کرد تا شناوری آن را تغییر دهد و به آن اجازه دهد تا در عمق خاصی بدون ایجاد سر و صدا بماند. همچنین بدنه صاف و صیقلی آن، امکان اصطکاک کمتر و چابکی بیشتر را فراهم می‌کند.
به گفته تیم "آنگ"، امواج سطحی و تعاملات همزمان پهپاد با هوا و آب، اگر کشتی دوزیست مستقیماً از آب خارج شود، فرآیند برخاست را ناپایدار می‌کند.
محققان برای اصلاح این موضوع، یک سیستم کنترل پیچیده ایجاد کردند که زیردریایی را قادر می‌سازد تا قبل از بلند شدن روی امواج سُر بخورد.
"بوریس اوشاکوف" دانشجوی مهندسی در شوروی سابق، در دهه 1920 میلادی یک هواپیمای زیردریایی طراحی کرد که می‌توانست از کشتی‌ها در زیر اقیانوس جاسوسی کند و آنها را با شلیک اژدرها غافلگیر کند. اما از آنجایی که اجزای زیردریایی، این هواپیما را بیش از حد سنگین می‌کرد، ارتش سرخ شوروی این طرح را ناتمام رها کرد.
اما اولین زیردریایی پرنده توسط پیمانکار دفاعی آمریکایی موسوم به "دونالد رید" در دهه 1960 ساخته شد، اما به دلیل قدرت ناکافی، فقط برای مدت کوتاهی می‌توانست شناور بماند.
بر اساس گزارش‌ها، ارتش ایالات متحده از تعداد زیادی پروژه تحقیقاتی برای ایجاد هواپیماهای سرنشین‌دار یا بدون سرنشین زیر آبی برای عملیات‌های مخفی حمایت کرده است، اما اکثر این برنامه‌ها به دلیل مشکلات فنی به تعویق افتاده‌اند.