راه ترقی - سیناپرس / طی چند روز گذشته اخبار متعددی مبنی بر شناسایی بالون های جاسوسی چین در آمریکای شمالی منتشر شد که حاشیه های زیادی در پی داشت به همین دلیل در این گزارش قصد داریم به بررسی نوع و نحوه عملکرد این بالون ها بپردازیم.
مقامات وزارت دفاع ایالات متحده روز پنج شنبه تأیید کردند؛ ارتش این کشور یک بالون جاسوسی را ردیابی کرده است که در ارتفاع حدود 18 هزار و 300 متری در حال حرکت است. روز بعد، مقامات چینی اذعان کردند که این بالون متعلق به آن هاست، اما انکار کردند که این بالون برای جاسوسی وارد حریم هوایی ایالات متحده شده است.
آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه ایالات متحده در این رابطه گفت:شناسایی بالون فوق باعث شد او سفر خود به پکن را لغو کند. وی قرار بود در روزهای یک شنبه و دوشنبه با وزیر خارجه چین، کین گانگ ملاقات کند. در ادامه روز جمعه پنتاگون گفت:دومین بالون مشکوک چینی را بر فراز آمریکای لاتین شناسایی کرده است.
ظهر روز شنبه، بالون جاسوسی چین به دستور رئیس جمهور بایدن در سواحل کارولینای جنوبی سرنگون شد. مقامات اداره هوانوردی فدرال قبل از سرنگونی بالون فوق، کلیه فعالیت های سه فرودگاه در کارولینای آمریکا را متوقف کردند.
باید توجه داشت که سابقه نظارت بر فعالیت های دشمن و عملیات های جاسوسی از طریق بالون به سال 1794 برمی گردد، زمانی که فرانسوی ها از بالون هوای گرم برای ردیابی نیروهای اتریشی و هلندی در نبرد فلوروس استفاده کردند. در ادامه به بررسی این موضوع می پردازیم که بالون های جاسوسی چگونه کار می کنند و چرا هنوز در قرن بیست و یکم از آن استفاده می شود.
بالون جاسوسی چیست؟
بالون های جاسوسی در واقع بالون های پر از گازی است که در ارتفاع بسیار بالایی در آسمان پرواز می کند. معمولا دوربین های پیچیده و دارای فناوری های مدرن تصویربرداری روی آن قرار داشته و این اطلاعات به کشور مبدا ارسال می شود.
اگرچه به طور کلی ماهواره ها روش مناسب تری برای جاسوسی بوده و ازمدار زمین قادر به تصویربرداری از اهداف تعیین شده هستند اما همانطور که از نام آن ها پیداست، این ماهواره ها نسبتا چند صد کیلومتر بالاتر از سطح زمین بوده و بالون هایی که در نزدیکی زمین هستند این مزیت را دارند که به اشیا را واضح ‌تر از ماهواره‌هایی که دورتر هستند ببینند.
نقطه ضعف ماهواره ‌های جاسوسی در مدار پایین زمین این است که به طور مداوم در اطراف زمین در حال حرکت بوده و حدود 90 دقیقه طول می کشد تا یک چرخش به دور زمین انجام دهند.در نقطه مقابل یک بالون از برخی جهات بهتر عمل می کند. این بالون ها بسیار بسیار نزدیکتر از هر ماهواره ها به زمین هستند، بنابراین می تواند اهداف تعیین شده را حتی واضح تر ببینند.
این بالون ها با سرعت بسیار کمی در حال حرکت بوده و به همین دلیل دارای درجه ای از ماندگاری و دقت بالاتری نسبت به ماهواره هستند. با این حال، این روزها معمولاً جاسوسی با بالن انجام نمی شود، زیرا آنها هدف نسبتاً آسانی برای شناسایی بوده و از سوی دیگر کاملا قابل کنترل نیستند.

بالن های جاسوسی قادر به انجام چه نوع نظارتی هستند؟
 امروزه عملیات تصویربرداری توسط طیف الکترومغناطیسی وسیعی انجام می شود. انسان ها در محدوده معینی از این طیف، طیف مرئی را می بینند. بنابراین اگر شما از سگ خود عکس می گیرید، این یک عکس قابل مشاهده است. این یکی از فعالیت هایی است که هواپیماهای جاسوسی انجام می دهند. آنها به طور منظم از سطح زمین عکس گرفته و با قابلیت زوم بسیار خوبی که دارند تا می توانند تصاویر مفید و واضحی در اختیار صاحبان خود قرار دهند.
علاوه بر این شما همچنین می توانید انواع مختلف اطلاعات را در سایر بخش های طیف الکترومغناطیسی جمع آوری کنید. یکی دیگر از موارد نسبتاً شناخته شده در این حوزه تصویربرداری مادون قرمز است. یک دوربین مادون قرمز می تواند اشیا را در تاریکی مطلق از گرمای آن هاتشخیص دهد.
این بالن ها چگونه حرکت می کنند؟
بیشتر این بالون ها به معنای واقعی کلمه در جایی حرکت می کنند که همیشه باد می وزد. این بالون ها فاقد سرنشین بوده و گاهی اوقات دستگاه هدایتی بر روی خود دارند که ارتفاع بالون را برای گرفتن بادهایی که در جهت های خاص حرکت می کنند تغییر می دهند.
محدودیت های حریم هوایی یک کشور چیست؟
اگرچه بر اساس قوانین بین المللی، فضای خارجی زمین متعلق به همه کشورهاست اما در عین حال بحثی به نام حریم هوایی نیز وجود دارد. این حریم به عنوان یک مرز پذیرفته شده بین المللی به نام خط کارمان تا ارتفاع 100 کیلومتری وجود دارد. باید اذعان داشت که بالون های جاسوسی بسیار پایین تر از این ارتفاع هستند و قطعا حریم هوایی سایر کشورها را نقض می کنند.
کدام کشورها از بالن های جاسوسی استفاده می کنند؟
ایالات متحده امریکا در طول چند دهه گذشته برنامه هایی برای مطالعه بالون ها داشته است و گزارش های تایید نشده ای از به کار گیری بالون های جاسوسی در آسیا وجود دارد که عمدتا به چین نسبت داده شده اند.
ایالات متحده در دهه‌های 40 و 50 میلادی بالون‌های زیادی را بر فراز اتحاد جماهیر شوروی به پرواز درآورد، و در نهایت این بالون ها با هواپیماهای جاسوسی در ارتفاع بالا، U-2، جایگزین شدند و متعاقباً ماهواره‌ ها جایگزین این فناوری قدیمی شدند.
بر اساس گزارش های رسمی، چین سال‌ هاست که از جاسوسی آمریکا از طریق ماهواره ‌ها و کشتی ‌ها شکایت کرده است از سوی دیگر آمریکا نیز ادعاهای مشابهی را علیه چین مطرح کرده و به نظر می رسد این دو کشور اصلی ترین کشورهای مصرف کننده این فناوری باشند.
در خاتمه گفتنی است به باور کارشناسان این بالون جدیدا کشف شده هیچ تهدید واقعی ایجاد نمی کند و تصور می شود چین فقط در حال آزمایش کارائی این بالون ها است تا بررسی کند چقدر می تواند از آن ها استفاده کند.