بزرگنمايي:

راه ترقی - تسنیم / کتاب «من زنده‌ام هنوز»؛ دربردارنده گزیده‌ای از اشعار صوفی عشقری به کوشش سیدضیا قاسمی، شاعر و نویسنده مشهور افغانستانی، برای نخستین‌بار در نمایشگاه کتاب تهران عرضه می‌شود.
این کتاب که از سوی نشر آمو به چاپ رسیده، شامل گزیده‌ای از اشعار غلام نبی عشقری معروف به صوفی عشقری، از شعرای سده سیزدهم افغانستان است. او که در سال 1271 دیده به جهان گشوده، از جمله شاعران تاجیک‌تبار افغانستان است که نخستین شعرش را در 22 سالگی سرود. از آن پس، بسیاری از اشعار عشقری در روزنامه‌ها منتشر شد؛ راهی که او آغاز کرد، 70 سال ادامه یافت. عشقری سرانجام در سال 1358 دار فانی را وداع گفت.
مضامین سروده‌های عشقری را می‌توان در چند بخش دسته‌بندی کرد؛ نخست اشعاری که رنگ و بوی عارفانه دارد. این دسته از اشعار او، دارای مضامین بکری است که در سبک و سیاق استواری سروده شده‌اند. دسته دیگری از اشعار او، شعرهایی است که در آن می‌توان واژگان و اصطلاحات عامیانه را یافت. اشعار او از دل بر می‌خاست و لاجرم بر دل‌های مردم می‌نشست؛ از همین روست که وی در میان مردم شهرت فراوان دارد.
عشقری شاعر رسمی و درس آموخته نبود اما بنا به استعداد فطری و طبع خداددادی که داشت اشعاری روان و زیبای سروده است. به نظر می‌رسد نشست و برخاست با ادبا و اهل فضل و انس با بیدل و شاعران کلاسیک، تأثیر خود را بر سخن شاعر گذاشته‌اند. محبوبیت او از آنجا محسوس است که اسـتادان موسـیقی در زمان حیاتـش، اشـعار او را با نوای موسـیقی سروده‌اند.
سروده ذیل از جمله اشعار عشقری است که در کتاب «من زنده‌ام هنوز» ارائه شده است:
نه همدمی که دمی نام دوستان ببرد
نه قاصدی که پیامی به دل‌ستان ببرد
هزار بار به دور سرش طواف کنم
کسی که نام تو یکبار بر زبان ببرد
تو خود بگو که شرر خوی من چه خواهد کرد؟
ز عشق و عاشقی من اگر گمان ببرد
هزار پاره دل خود نموده‌ام بر یار
که پاره پاره آن را پران پران ببرد
کسی که می‌کند انکار حُسن و عشق مجاز
به حیرتم که چه سان پی به بی‌نشان ببرد
دمی که سوی وطن عشقری روان گردد
بازار