بزرگنمايي:

راه ترقی - کتاب نیوز / زینا کوپر [Zena Cooper] با مدرک فوق لیسانس، مشاور و متخصصی شایسته در حوزه متافیزیک و از موسسان شبکه جنگجویان صلح در ولز است. این سازمان هر ماه سخنرانیهای الهام بخش برگزار می‌کند. کوپر در کتاب «آنچه می‌بینی وقتی نمی‌توانی ببینی» [What you see when you can"t see : how blindness helped one woman discover the true beauty of life] سرسختی عجیب خود را طی 38 سال زندگی‌اش روایت کرده است.
او تمام زندگی‌اش را با سندروم مارفان گذرانده؛ وضعیتی که می‌توان آن را نابینایی کامل نامید. سندروم مارفان یک بیماری ژنتیکی است که با هدف قرار دادن بافتهای همبند می‌تواند قلب، ریه‌ها، استخوان‌ها مفاصل و چشم‌ها را به درجات مختلف تحت تاثیر قرار دهد. کوپر از چهار سالگی با این بیماری درگیر بود و پس از یک معاینه معمولی، چشم پزشکش این بیماری را در او تشخیص داد. اما او به قدری راهکارهای مقابله با علایم این بیماری را خوب فراگرفته بود که هیچکس نمی‌دانست وضعیت بینایی‌اش تا این اندازه وخیم است. شیشه عینکی که به چشم می‌زد آنقدر ضخیم بود که ظالمانه او را «سه عینکی» صدا می‌زدند با این حال والدینش نفهمیده بودند که دخترشان تقریبا چیزی را نمی‌بیند زیرا هنوز قادر بود افراد پیرامونش را به خوبی تشخیص دهد. آنچه کوپر را در تشخیص محیط یاری می‌داد، چه حس دیگری بود؟
کوپر می‌توانست پیرامون را هنوز بشناسد اما آنچه او را در تشخیص محیط یاری می‌داد، در واقع حس بویایی‌اش بود او از طریق بوییدن و تشخیص صدای آدم ها، قادر بود با جهانش پیوندی دوباره برقرار کند به علاوه از حافظه شگفت انگیزش بهره می‌برد تا پیچ و خم و موانع مسیر حرکتش را به خاطر بسپارد. کوپر می‌گوید «مادربزرگم هر روز پس از تعطیل شدن مدرسه دنبالم می‌آمد و من او را از روی بوی سیگار و عطری که می‌زد تشخیص می‌دادم.» اما به تدریج که وضع بدتر می‌شد به یاد می‌آورد که با خودش گفته بود: «بینایی‌ام هر روز دارد بدتر می‌شود و فکر کنم کمی با بقیه فرق دارم.» یک بار هم در مدرسه از او پرسیدند: «سنجاب چه رنگی است؟ و او گفته بود بنفش!» زیرا قادر به درک تفاوت میان رنگهای قرمز، قهوه‌ای و بنفش نبود.
بازار