بزرگنمايي:
راه ترقی- یک برچسب ریزسوزن جدید می‌تواند امید جدیدی را برای افرادی که تلاش می‌کنند آکنه خود را تحت کنترل نگه دارند، به ارمغان بیاورد.
این نوآوری به جای استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها، نانوذراتی را آزاد می‌کند
که در اثر قرار گرفتن در معرض امواج فراصوت، باکتری‌های عامل آکنه را از
بین می‌برند.
آکنه معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که ترشح بیش از حد چربی پوست،
فولیکول‌های مو را مسدود می‌کند و یک ریزمحیط کم اکسیژن ایجاد می‌کند که در
آن باکتری Propionibacterium acnes رشد می‌کند. بنابراین فولیکول، عفونی و
ملتهب می‌شود و یک جوش قرمز برجسته ایجاد می‌کند.
آکنه یا رُخ‌جوش یا جوش غرور جوانی که مردم آن را با عنوان جوش‌های ناشی
از غرور جوانی می‌شناسند، یکی از شایع‌ترین بیماری‌های پوستی و شایع‌ترین
علت مراجعه بیماران به پزشکان پوست و مو است.
آکنه زمانی رخ می‌دهد که چربی تولید شده توسط غدد چربی پوست و سلول‌های
پوست باعث انسداد و انباشته شدن در فولیکول مو می‌شوند. موارد بروز رایج در
آکنه، شامل جوش سرسیاه، چرک‌دانه، پوست چرب و جای زخم احتمالی است. آکنه
می‌تواند به وسیله غدد چربی نسبتاً زیادی، پوست صورت، بالای قفسه سینه و
قسمت پشتی بدن را تحت تأثیر قرار دهد.
آکنه معمولاً هم‌زمان با بلوغ جنسی شروع می‌شود. در تقسیم‌بندی
بیماری‌های پوستی، آکنه جزو یکی از بیماری‌های زائده‌های پوست یعنی مو است.
ریشه مو در فضای کانال‌مانندی به اسم فولیکولِ مو قرار گرفته و رشد
می‌کند. از طرف دیگر، غدد چربی به عنوان یکی دیگر از زوائد پوستی، ترشحات
خود را داخل فولیکول مو تخلیه می‌کنند که به سمت بالا حرکت کرده و روی سطح
پوست پخش می‌شوند.
سطحی‌ترین لایه پوست، لایه شاخی نام دارد و سلول‌های پوستی که از لایه
سازنده منشأ می‌گیرند، به آهستگی به سمت بالا حرکت کرده و در نهایت از بین
رفته، لایه شاخی را به وجود می‌آورند. این روند را روند شاخی شدن می‌گویند.
در سال 2015، آکنه تقریباً 633 میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر
قرار داده بود که آن را به هشتمین بیماری شایع در سراسر جهان تبدیل می‌کرد.
آکنه معمولاً در نوجوانی رخ می‌دهد و تقریباً 80 تا 90 درصد از نوجوانان
در دنیای غرب را تحت تأثیر قرار می‌دهد. برخی از جوامع روستایی میزان کمتری
از آکنه را نسبت به جوامع صنعتی گزارش می‌کنند. کودکان و بزرگسالان نیز
ممکن است قبل و بعد از بلوغ تحت تأثیر قرار گیرند. اگرچه آکنه در بزرگسالی
کمتر رایج می‌شود، اما تقریباً در نیمی از افراد مبتلا تا دهه بیست و سی
سالگی باقی می‌ماند و گروه کوچکتری همچنان در چهل سالگی با مشکلاتی مواجه
هستند.
در حالی که آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی یا موضعی در برخی موارد کمک کننده
هستند، اما برای همه افراد مبتلا به آکنه مؤثر نیستند. ضمن اینکه آنها
علاوه بر این می‌توانند عوارض جانبی ناخواسته‌ای ایجاد کنند، به علاوه
باکتری‌ها در طول زمان در برابر آنها مقاومت ایجاد می‌کنند و اثر درمانی
آنتی‌بیوتیک‌ها را کاهش می‌دهند.
اکنون گروهی از دانشگاه هنگ کنگ به رهبری پروفسور کلوین یئونگ، به دنبال
جایگزینی با عملکرد بهتر برای درمان این وضعیت، یک برچسب ویژه را توسعه
داده‌اند.
برچسب‌های ریزسوزن به طور کلی به شکل ورقه‌های پلیمری کوچک با مجموعه‌ای
از سوزن‌های ریز، تیز و حاوی دارو در قسمت زیرین هستند. بدین ترتیب هنگامی
که برچسب بر روی بدن فشار داده می‌شود، سوزن‌ها بدون درد به لایه بالایی
پوست نفوذ می‌کنند. سپس به شکلی بی‌ضرر حل می‌شوند و محموله دارویی خود را
در بدن آزاد می‌کنند.
در مورد این برچسب خاص، ریزسوزن‌ها حاوی نانوذرات ماده‌ای هستند که به
عنوان چارچوب فلزی-آلی مبتنی بر «روی»(زینک) شناخته می‌شود. هنگامی که آن
ذرات در پوستِ آلوده به باکتری P. acnes رها می‌شوند، ناحیه مورد نظر در
معرض شلیک‌های امواج فراصوت قرار می‌گیرد. این کار باعث می‌شود که آن ذرات،
مواد شیمیایی به نام گونه‌های فعال اکسیژن(ROS) تولید کنند که باکتری‌ها
را از بین می‌برد.
در آزمایش‌هایی که روی موش‌ها انجام شد، 15 دقیقه تحریک فراصوت برای از
بین بردن 99.73 درصد از باکتری‌های P. acnes در جوش‌های تحت درمان قرار
گرفته با این برچسب کافی بود و به عنوان یک امتیاز اضافی، مشخص شد که
یون‌های زینک آزاد شده توسط این نانوذرات به تحریک فیبروبلاست‌های
موجود(سلول‌های بافت همبند) برای شروع ترمیم پوست کمک می‌کنند.
یئونگ می‌گوید: این برچسب جدید که امکان تولید ROS را با تحریک امواج
فراصوت فراهم می‌کند، به عنوان یک رویکرد غیر آنتی بیوتیکی و ترنسدرمال، نه
تنها می‌تواند به طور موثر عفونت ناشی از باکتری P. acnes را برطرف کند،
بلکه ترمیم پوست را به دلیل انتشار یون زینک تسهیل می‌کند.
وی افزود: ما با توجه به مکانیسم کشتار خاص ROS معتقدیم که این طرح
می‌تواند سایر عفونت‌های پوستی ناشی از قارچ‌ها، انگل‌ها یا ویروس‌ها را
نیز برطرف کند.
این پژوهش به تازگی در مجله Science Advances منتشر شده است.