بزرگنمايي:

راه ترقی- پادتن‌ها یا آنتی‌بادی‌ها پروتئین‌هایی هستند که سیستم ایمنی بدن در واکنش به پاتوژن‌هایی مانند ویروس‌ و باکتری تولید می‌کند. این پروتئین‌ها برای شناسایی میکروب‌های زیانبار کار می‌کنند و سیستم ایمنی را قادر می‌سازند که آن میکروب ها را هدف قرار داده و آنها را در درون بدن از میان بردارند.

در مقاله تحقیقی جدید انتشاریافته در نشریه «آی ساینس»، مشخص شد که آنتی‌بادی‌های استخراج شده از دندان‌های انسانی مربوط به 800 سال پیش باثبات هستند و هنوز قادرند پروتئین‌های رقیب را شناسایی کنند.

این مطالعه با هدایت پروفسور «رابرت لایفیلد» و همکارانش از دانشکده علوم حیاتی در دانشگاه «ناتینگهام» (انگلیس) و در همکاری با محققان دانشکده پزشکی دانشگاه لندن انجام شده و با توسعه مطالعه پروتئین های باستانی بطور بالقوه به کارشناسان اجازه می دهد تا چگونگی تغییر و تحول پاسخ های آنتی‌بادی انسانی در طول تاریخ را تجزیه و تحلیل کنند.

مطالعه پروتئین های باستانی (Palaeoproteomics) می تواند تا گذشته های دور را کاوش کند. مولفان این مطالعه تحقیقی جدید شواهد اولیه‌ای پیدا کردند حاکی از اینکه استخوان های ماموت‌های مربوط به 40 هزار سال پیش نیز مانند دندان های انسانی ظاهرا آنتی‌بادی‌های پایدار را حفظ کرده اند.

این علم در گذشته توسط تیم تحقیقاتی دانشگاه ناتینگهام برای تحلیل و بررسی سایر پروتئین های مرتبط با بیماری به دست آمده از استخوان ها و دندان های انسانی باستانی به کار رفته است.

پروفسور لایفیلد توضیح داد: شناخت این مساله که آنتی‌بادی‌های دست نخورده قابل خالص‌سازی از بقایای اسکلتی هستند، بسیار شگفت‌آور است. معلوم شد که برخی از پروتئین های باستانی پایدار هستند اما اینها معمولا پروتئین های «ساختاری» مانند کولاژن و کراتین هستند که راکد و بی‌کنش (inert) محسوب می‌شوند.

در این پروژه مشخص شد که آنتی‌بادی‌های به دست آمده از دندان‌های صدها سال پیش قادر هستند ویروس «اپستین-بار» عامل تب غده‌ای (glandular fever) را شناسایی کنند. در آینده می‌توان چگونگی واکنش آنتی‌بادی‌های گذشته‌های دور در برابر بیماری‌های آن زمان مانند طاعون «مرگ سیاه» را مورد بررسی قرار داد.