بزرگنمايي:

راه ترقی - اعتماد / « یکپارچگی وتوان سیاست سازی » عنوان سرمقاله روزنامه اعتماد نوشته محمد ملاکی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
ارزیابی سنتی و تحلیل مدیریت امنیت ملی ایران در حمله مستقیم ایران علیه اسراییل حول دو دسته عوامل مهم سخت‌افزاری و نرم‌افزاری امنیت ملی شکل می‌گیرد. اول مهیا بودن سخت‌افزار محیط امنیتی که زمینه ورود پهپادها و موشک‌های ایرانی به عمق سرزمین‌های اشغالی را به دنبال داشت و با برملا کردن افسانه شکست‌ناپذیری گنبد آهنین تل‌آویو، تنبیهی آشکار برای تل‌آویو بود. هر چند ظاهر گسترده حمله‌اش، به شکلی انجام شد که سنجیده باشد، اهداف غیرنظامی را در بر نداشته باشد و محدود به مناطق نظامی اسراییل باشد با هدف انتقام‌گیری در ابعاد کنترل شده انجام شده است و تنها نشان دهد که ایران توانایی هدایت یک عملیات پیچیده موشکی و پهپادی را دارد و جمهوری اسلامی کماکان علاقه‌ای به جنگ ندارد. این سخت‌افزار جنگی به نظر می‌رسد که الگو‌برداری ایران از روسیه (که در جنگ با اوکراین با آزمایش موشک‌های بالستیک و کروز و پهپادهای ایرانی تلاش کرد بهترین ترکیب را برای عبور از پدافند هوایی و موشکی غرب سازمان بدهد) آموخته است که ترکیبات حملات خطرناک و موثری را علیه اسراییل ایجاد کند. در واقع ایران به شکلی حمله را سازماندهی کرده که هم انتقام گرفته باشد و هم از حملات بعدی پیشگیری کند. در صورتی که به اقدامات رژیم صهیونیستی پاسخ داده نمی‌شد، این رژیم به‌ طور تدریجی عرصه را بر ایران چه از حیث سیاسی و چه از حیث مدیریت افکار عمومی جهانی تنگ می‌کرد تا جایی که دیگر فرصتی برای بازدارندگی نگذارد. اما ایران به اهدافی مشخص حمله کرد و چه بسا مقام‌های امریکا و سران کشورهای منطقه نیز از این تصمیم ایران با واسطه، با خبر شده بودند. اما با همه این تمهیدات، علاوه بر نگرانی افزایش تنش در منطقه، بازارهای مالی جهانی را دچار تلاطم کرد و رگ‌های عصبی بازارهای جهانی همچنان در انتظار واکنش احتمالی اسراییل هستند. 
از آنجا که اسراییلی‌ها تا این لحظه مدعی خسارت محدود شده و از آن طرف بایدن نیز خواستار عدم پاسخ از سوی اسراییل شده، منطقی است که انتظار کاهش تنش‌ها یا پاسخی حداقلی از سوی اسراییل را داشته باشیم. اما اگر حمله 1 آوریل با اهداف راهبردی و اساسا برای به جنگ کشاندن ایران (و به تبع آن امریکا) انجام گرفته است، قاعدتا اسراییل اکنون بهانه لازم برای پاسخ و تشدید تنش را در اختیار دارد. لذا باید اذعان کرد که اکنون توپ در زمین اسراییل است.