بزرگنمايي:

راه ترقی - مهر / آلک بالدوین در جشنواره فیلم تورین گفت که آمریکایی‌ها درباره جهان کم می‌دانند یا هیچ نمی‌دانند.
 آلک بالدوین که مهمان افتخاری جشنواره تورین بود با حضور در یک کنفرانس مطبوعاتی به سوال‌های خبرنگاران پاسخ داد اما وی یک شرط داشت و آن هم این بود که درباره حادثه تیراندازی در فیلم «زنگار» که منجر به کشته شدن فیلمبردار فیلم هالینا هاچینز شد، سوالی مطرح نشود.
به نقل از هالیوود ریپورتر، این بازیگر که در جشنواره فیلم تورین ایتالیا با دریافت جایزه یک عمر دستاورد تجلیل شد، گفت: مردم امروز ما از اخبار مطلع می‌شوند که چه خبر است، اما اطلاعات در آمریکا با پول هدایت می‌شود و این فقط یک تجارت است. به همین دلیل هم اطلاعاتی درباره بزرگترین مسایل جهانی نداریم. آمریکایی‌ها خیلی کم درباره مسایل جهان می‌دانند یا هیچ نمی‌دانند و از مسایلی چون تغییرات آب و هوایی یا اوکراین بی‌خبرند ولی این خلا را تا حدودی صنعت سینما، مستندها و فیلم‌های داستانی جبران می‌کنند.
بالدوین در سخنانش هرچند از ترامپ نامی نبرد، اما نشان داد به وضعیت کشورش انتقاد دارد و درباره نگرانی‌ها و امیدهایش پس از روی کار آمدن دولت ترامپ، گفت: چالش‌های زیادی وجود دارد که محیط زیست و مشکل پلاستیک از جمله آنهاست و اینها مشکلات واقعی هستند که باید حل شوند.
 برای حل این مشکل لازم است تا هر ساختمان یک انرژی جایگزین داشته باشد. هر بیمارستان، مدرسه، فرودگاه و ساختمان دولتی باید پنل‌های خورشیدی روی پشت بام داشته باشد و ما باید کشورها را مجبور کنیم که روی منابع انرژی جایگزین کار کنند، با این حال هرگز از شر نفت و گاز خلاص نخواهیم شد. آیا می‌شود یک آمبولانس یا یک ماشین آتش نشانی را تصور کرد که با برق کار کند و در ایستگاه شارژ متوقف شود تا سوخت گیری کند؟
در حالی که بالدوین در دادگاه از اتهام قتل عمد هالینا هاچینز فیلمبردار «زنگار» تبرئه شد، اولین نمایش جهانی این فیلم در جشنواره کمرایمیج در تورون لهستان انجام شد که برای بزرگداشت یاد این فیلمبردار به نمایش درآمد، اما بالدوین آنجا حضور نداشت. او موافقت کرد که به عنوان مهمان افتخاری در جشنواره تورین ایتالیا حضور داشته باشد به شرط این که درباره حادثه فیلم «زنگار» صحبتی نشود.

این بازیگر درباره اهمیت کارگردان‌های زن نیز صحبت کرد و گفت: در سینمای دهه 80 و 90، از 100 کارگردان، 98 نفر مرد و 2 نفر زن بودند ولی حالا چنین نیست، و این خوب است. البته برای برخی از فیلم‌ها به کارگردانی پرانرژی نیاز است که دوربین را به‌طور مداوم حرکت ‌دهد و شاید یک کارگردان مرد بهتر باشد اما برای یک فیلم کمدی یا درام با دیالوگ زیاد فرقی نمی‌کند که کارگردان مرد یا زن باشد و در واقع، ظرفیت درون‌نگری بیشتری در یک کارگردان زن وجود دارد.
وی درباره سینما گفت که شیفته چهره‌های بزرگ قدیمی است از همفری بوگارت تا ویلیام هولدن و پل نیومن و درباره زمان حال هم بیان کرد: امروز من رابرت ردفورد، وارن بیتی، جک نیکلسون و آنتونی هاپکینز را تحسین می‌کنم. آنها نمک زندگی هستند و البته رابرت دنیرو.
جشنواره فیلم تورین که از سال 1982 بنیاد نهاده شده و چهل و دومین دوره خود را از 22 نوامبر شروع کرده، کارش را با فیلم «رقص با براندو» به پایان می‌برد تا 100 سالگی این بازیگر را گرامی بدارد.