راه ترقی - آخرین خبر / علی‌اکبر مرادی، که از او به عنوان «برترین نوازنده‌ی تنبور معاصر» یاد شده است، در سال 1957 در روستای بانزلان سفلی در منطقه‌ی افسون‌گر گوران در استان کرماشان به دنیا آمد.
سفر او به دنیای تنبور از هفت‌سالگی آغاز شد. نخستین هدایت‌گرانش در این زمینه پدربزرگ و پدرش بودند. او نزد اساتید بزرگ منطقه‌ی گوران از جمله ئاسه‌ی هاشم، آمیرزا صیالی کفاشیان، استاد محمود علوی، درویش علی‌میر درویشی، کاکی الله‌مراد حمیدی و ئاسه‌ی ولی حسینی، رشد یافت و نه تنها هنر تنبورنوازی را نزد آنان آموخت، بلکه از دانش گسترده‌ی آن‌ها در زمینه‌ی موسیقی کردی نیز بهره برد. اجرایی گوش‌نواز از او در سن 14 سالگی آغاز هفت‌خوان موسیقایی‌اش بود. مدتی بعد نخستین گروه تنبورنوازی را در حوزه‌ی فرهنگی کرماشان تأسیس کرد. از سال 1981، بخت این را داشت که به همراه شهرام ناظری، خواننده‌ی سرشناس کرد بیشتر در جامعه‌ی هنری شناخته شود؛ به نحوی که اجرای مشترک آن‌ها به همراه گروه تنبور شمس به سرپرستی کیخسرو پورناظری در سراسر اروپا، کانادا و ایالات متحده با استقبال فراوانی روبرو شد. اوج افتخارات او در سال 1991 بود که جایزه‌ی نفر اول جشنواره‌ی سازهای زهی را دریافت کرد. از سال 1992، تلاش‌های او شامل کنکاش در گنجینه‌ی مقام‌های باستانی و حقانی تنبور بود که در کاست‌های متعددی از او به یادگار مانده است. در سال 1998، با پایه‌گذاری گروه لاوَچ افق موسیقایی خود را گسترش داد و در کنسرت‌های مختلفی به همراه این گروه شرکت کرد. علی‌اکبر مرادی به سان پیشینیانِ یارسان، تنبور را چیزی فراتر از یک ساز می‌داند. این ساز راوی ملودی‌های روح‌انگیز دوره‌ی ساسانی و موسیقی ایران باستان و نمادی زنده از فرهنگ آن دوره است. مرادی امروز در کردستان ایران زندگی می‌کند و در آن‌جا به تدریس هنر تنبورنوازی ادامه می‌دهد و می‌کوشد تا میراث این ساز عرفانی و نغمه‌های ناب‌اش را برای اعصار آینده نگهداری نماید.
بازار
![]()
منبع: پیج موسیقیایی چکامه