چاپ

راه ترقی - مجله ایلیاد / ما انسان‌ها عادت کرده‌ایم زمان را بر اساس حرکت زمین نسبت به خورشید اندازه‌گیری ‌کنیم، ولی در حالی که حرکت زمین به دور خورشید برای بقای حیات بر روی زمین لازم است، این حرکت در مقایسه با حرکتی که خورشید را نیز در بر می‌گیرد و طی آن منظومه‌ی شمسی به دور مرکز کهکشان راه‌شیری می‌گردد، از اهمیت خاصی برخوردار نیست.
خورشید هر 220 تا 230 میلیون سال یک بار به دور کهکشان راه‌شیری می‌گردد. بنابراین اگر بخواهیم اندازه‌گیری زمان را بر اساس ساعت کهکشانی حساب کنیم، زمین تنها 16 سال عمر دارد و خورشید حدود 20 سال پیش شکل گرفته است و کیهان به طور کل 60 سال عمر دارد.
حرکت منظومه‌ی شمسی به دور کهکشان راه‌شیری مشابه حرکت زمین به دور به خورشید است. خورشید به جای اینکه مانند زمین به دور یک ستاره‌ی دیگر بگردد، حول یک سیاه‌چاله که در مرکز کهکشان راه‌شیری قرار گرفته می‌گردد. این سیاه‌چاله گرانش بسیار شدیدی بر روی اجسام نزدیک به خود وارد می‌کند، ولی وجود گرانش ایجاد شده توسط دیگر اجسام موجود در کهکشان راه‌شیری باعث می‌شود خورشید همیشه در یک مدار ثابت حول سیاه‌چاله‌ی مرکزی کهکشان حرکت کند.
حرکت خورشید در کهکشان راه‌شیری با سرعت 230 کیلومتر در ثانیه رخ می‌دهد و این سرعت به اندازه‌ای هست که حرکت خورشید در کهکشان راه‌شیری را به صورت دایره‌ای حفظ کند. دایره‌ای بودن این حرکت باعث می‌شود خورشید به سمت سیاه‌چاله‌ی مرکزی کهکشان کشیده نشود.
اندازه‌گیری هر سال کهکشانی در هر نقطه از کهکشان راه‌شیری مختص به همان نقطه است و نمی‌توان گفت در همه جای کهکشان سال‌های کهکشانی یکسان هستند. بر روی زمین هر سال کهکشانی 220 تا 230 میلیون سال زمینی است؛ در صورتی که در ستاره‌های دیگر کهکشان این مقدار متفاوت است.
کهکشان راه‌شیری حدود 100 هزار سال نوری قطر دارد و زمین حدود 28 هزار سال نوری از مرکز کهکشان فاصله دارد. اگر کهکشان را مانند یک شهر در نظر بگیرید، زمین در حومه‌ی شهر قرار دارد. بر روی ستاره‌هایی که در فاصله‌ی کمتری از سیاه‌چاله‌ی مرکزی در حال دوران هستند، سال کهکشانی نسبتاً کوتاه‌تر است.
این تفاوت سال کهکشانی، در مورد سیارات منظومه‌ی شمسی نیز وجود دارد. به عنوان مثال عطارد به عنوان درونی‌ترین سیاره‌ی منظومه، یک دور کامل به دور خورشید را طی 88 روز زمینی به اتمام می‌رساند. در مورد اورانوس این اتفاق طی 84 سال زمینی رخ می‌دهد. پلوتو هر دور حول خورشید را طی 248 سال به اتمام می‌رساند.
فیزیک مدارات سیاره‌ها با مکانیسم‌هایی که شکل دهنده‌ی مدار منظومه‌ی شمسی هستند مشابه است.