چاپ

راه ترقی - نوزاد اختاپوس‌ صدها اندام موقت درمی‌آورد، سپس بی‌هیچ اثری آن‌ها را از دست می‌دهد. پژوهشگران به دنبال توضیحی برای این اندام‌ها هستند.

اعضای داخلی شما در طول عمر رشد می‌کنند و تغییر پیدا می‌کنند، اما به‌ندرت بی هیچ اثری ناپدید می‌شوند. اما برای بچه اختاپوس‌ها این‌قدر ساده نیست. از بدن اختاپوس‌هایی که در مرحله رویانی قرار دارند، پیش از تولد، صدها ساختار ریز و موقتی به نام «ارگان‌های کولیکر» جوانه می‌زند. این ارگان‌های کوچک تمام سطح بدن اختاپوس را می‌پوشانند. آن‌ها گاهی درون حفره‌های کوچکی درون پوست پنهان می‌شوند و گاهی‌اوقات مانند چترهای کوچک باز بیرون می‌زنند. هنگام بیرون زدن، هر ارگان ممکن است شکوفا شود و رشته‌های ریزی را نمایان کند. راجر ویلانووا ، پژوهشگر مرکز تحقیقات ICM-CSIC اسپانیا به لایو ساینس گفت: اندام‌های کولیکر وقتی به‌طور جزئی باز شده باشد، مانند جارو به‌نظر می‌رسند و وقتی به‌طور کامل باز شده باشند، مانند نصف گل قاصدک به‌نظر می‌رسند.

راه ترقی

(A -D) تصاویر میکروسکوپی از بیرون‌آمدن ارگان‌های کولیکر از گوشته اختاپوس. (E -H) بازشدن ارگان‌های کولیکر روی بازوی اختاپوس.

راه ترقی

تصویری از اختاپوس 30 روزه. نقاط سیاره روی بازوها و گوشته‌ی نمونه، ارگان‌های کولیکر هستند. پژوهشگران متوجه شدند ارگان‌های کولیکر به‌طور یکنواخت در بدن اختاپوس‌های جوان پراکنده و معمولا بدون توجه به اندازه رویان، اندازه‌ی آن‌ها با هم برابر است. آن‌ها همچنین کشف کردند که وقتی تمام ارگان‌های کولیکر اختاپوس به‌طور کامل باز می‌شد، مساحت سطحی حیوانات دو سوم افزایش پیدا می‌کرد. این کشفیات می‌تواند به آشکار شدن هدف اسرارآمیز ارگان‌های کولیکر کمک کند. ویلانووا، نویسنده ارشد مطالعه گفت: «فکر می‌کنیم اختاپوس‌های جوان از این ارگان‌ها استفاده می‌کنند تا نسبت سطح به حجم خود را افزایش دهند». اختاپوس‌های جوان با داشتن توانایی افزایش یا کاهش مساحت سطح خود ممکن است بتوانند بهتر با جریان‌های اقیانوسی حرکت کنند یا دربرابر آن‌ها مقاومت کند. این ویژگی مخصوصا برای نوزادان پلانکتونی صفتی مهمی است؛ چراکه آن‌ها در مراحل اول زندگی درحال حرکت در جریان‌های آب هستند. باز کردن یا جمع کردن ارگان‌های کولیکر می‌تواند به نوزادان در حفظ انرژی کمک کند. مقاله‌های مرتبط:
شیوه تکامل هشت پا و ماهی مرکب دانشمندان را شگفت‌زده کرد هشت پا درد را نه‌تنها ازنظر جسمی، بلکه ازنظر عاطفی نیز احساس می‌کند
اما احتمال پنهان‌تری نیز وجود دارد. پژوهشگران به مطالعه‌ای از سال 1974 اشاره می‌کنند که در مجله‌ی Aquaculture منتشر شد و نشان می‌داد ارگان‌های کولیکر مانند بلور می‌توانند نور را در جهات مختلف برگردانند. این توانایی شکستن نور می‌تواند طرح بدن نوزادان را تار کند و موجب شود صید آن‌ها برای شکارچیان دشوارتر شود. اگر اندام‌های کولیکر در استتار نقش داشته باشند، این امر می‌تواند توضیح دهد که چرا بسیاری از اختاپوس‌هایی که نزدیک کف تاریک و عمیق اقیانوس زندگی می‌کنند، ارگان‌ کولیکر درنمی‌آورند. آن‌ها در اعماق بدون نور، به استتار نیازی ندارند. در هر صورت، این نیز یک احتمال است. پژوهشگران حتی پس از بررسی دقیق‌تر ساختار ارگان‌های کولیکر نسبت به مطالعات گذشته، می‌گویند هدف واقعی این ارگان‌های عجیب و ناپدیدشونده، همچنان معما است. مشاهدات آینده از نوزادان اختاپوس‌ها در طبیعت، به زیست‌شناسان کمک خواهد کرد که به توضیحی برای این پدیده نزدیک‌تر شوند. درحال‌حاضر، پژوهشگران خوشحال هستند که زیبایی شگفت‌انگیز این سفالوپودهای کوچک را به شکلی که قبلا نشان داده نشده است، به تصویر می‌کشند. مونتسرات کول لادو ، یکی از نویسندگان مطالعه که متخصص تصویربرداری میکروسکوپی است و در آزمایشگاه زیست‌شناسی مولکولی اروپا در بارسلون کار می‌کند، گفت: کاوش درون بافت‌ها و ارگان‌های اختاپوس‌های نوزاد و جوان، با وضوح سلولی شگفت‌آور بوده است. این کار مانند کاوش در گوشه‌‌های کوچک شهری است که هرگز در آن نبوده‌اید.