راه ترقی -
آخرین خبر / تغزلی از عنصری را علیرضا بدیع در باب عشق هزارۀ شعر خوانده است. به تماشا می‌نشینیم.
لاله دارد توده توده ریخته بر پرنیان
مشک دارد حلقه حلقه بافته بر ارغوان
تخت بزّازست یا رب یا فروزان لاله‌زار؟
طبل عطارست یا رب یا شکفته بوستان؟
گر نتابد زلف مشکین، اندرو خود گم شود
بافته دارد همیشه زلف را از بهر آن
او به زلف خویش در، گر گم نشد پس من ز دور
چون بدو در گم شدستم؟ نادر است این داستان
جامۀ نیکو نه زان پوشد که نیکوتر شود
بلکه نیکوییش را پوشد به جامه، بیگمان
شمع تا باشد برهنه بر جهان روشن شود
چون بپوشندش به چیزی، نور او گردد نهان
در میدان دود و آتش هرچه باشد سوخته است
ور نسوزد هیچکس را دل نسوزد در جهان
گر نسوزد در میان دود و آتش خط او
من چرا باید که باشم سوخته دل زین میان؟
چون بخندد شکّر و لؤلؤ فرو ریزد به تنگ
گوییا از عسکر و عمانش آید کاروان
چون برابر چشم با مژگان سرافرازد همی
راست گویی راند شاه شرق تیر اندر کمان
برگرفته از @hezaresher