راه ترقی - با اینکه سال‌ها است از نقشه‌های تخت برای اهداف علمی و آموزشی استفاده می‌کنیم، این نقشه‌ها چندان دقیق نیستند و در برخی مواقع، انحراف‌های فرمی و ابعادی زیادی در آن‌ها دیده می‌شود.
با ورود به هر کلاس درس، یک نقشهی مستطیلی تخت از جهان را می‌بینید که روی دیوار نصب شده است. نسل‌های متوالی این نقشه را یاد گرفتند؛ اما یک نقشهی مسطح و تخت چگونه می‌تواند سیاره‌ی زمین را توصیف کند؟ گرچه نقشه‌های تخت با هدف ارائه‌ی اطلاعاتی منسجم و دقیق از زمین طراحی شده‌اند، دقت زیادی ندارند؛ زیرا از یک طرف برخی نواحی در این نقشه‌ها معمولاً بزرگ‌تر و برخی نواحی کوچک‌تر از اندازه‌ی واقعی هستند و از طرف دیگر مسافت بین بخش‌های مختلف زمین به‌خوبی نمایش داده نمی‌شوند. متیو ادنی ، استاد جغرافیا و تاریخ نقشه‌نگاری از دانشگاه ماین جنوبی می‌گوید: هرکدام از نقشه‌های جهان تا اندازه‌ای دچار انحراف هستند. درواقع، بستگی دارد چه بخواهید؟ آیا می‌خواهید شکل‌ها دقیقاً مانند آنچه در کره به‌نظر می‌رسند، باشند یا اندازه برایتان مهم‌تر است؟ به‌طور‌کلی، رعایت اندازه‌ها مهم‌تر است؛ اما معمولاً به‌دلایل زیباشناسی مورد اول رعایت می‌شود. با وجود اعتراض‌های زمین‌تخت‌‌انگارها، سیاره‌ی ما تخت نیست؛ بلکه بیشتر به کره‌‌ای شباهت دارد که در قسمت قطب‌ها تخت و در قسمت استوا متورم است. این مسئله‌ی بزرگی برای نقشه‌نگارها است: چگونه می‌توان شیئی سه‌بعدی را به‌صورت بی‌نقص و دوبعدی نمایش داد؟ اگر کره یا توپ تنیسی قدیمی دارید، بکوشید آن را باز کنید و به مستطیلی بی‌نقص تبدیل کنید. این چالش دشوار نشان می‌دهد کره و مستطیل تخت چقدر با یکدیگر ناسازگارند. در سال 1569، جراردوس مرکاتور ، جغرافی‌دان و نقشه‌نگار فلاندری، نقشهی مرکاتور را ترسیم کرد. این نقشه 500 سال قدمت دارد؛ اما به‌نقل از MapHover، حتی امروز هم به‌عنوان پرکاربردترین نقشهی زمین باقی مانده است. ملوانان قرن‌ها به این نقشه علاقه داشتند؛ زیرا به آنان اجازه می‌داد مسیرشان را در خطوط مستقیم ترسیم کنند. با‌این‌حال، این نقشه از نظر دقت فاصله‌ی زیادی با نقشه‌ای بی‌نقص دارد.
نقشهی گال پیترز با این تفاسیر، نقشهی مرکاتور در بحث ظرفیت برای نمایش اندازه پرنقص ظاهر می‌شوند؛ بنابراین، باید دید نقشه‌های دیگر این عیب را جبران می‌کنند یا خیر؟ ایدنی بیان می‌کند: نقشهی گال پیترز یکی از جایگزین‌های نقشهی مرکاتور است که در دهه‌های 1970 و 1980 به‌شهرت رسید. این نقشه نسبت‌های برابر اما ظاهری زشت دارد. نقشهی گال پیترز هم مشکلات خود را دارد. با اینکه تمام نواحی بر‌‌‌اساس اندازه‌ی صحیح دربرابر یکدیگر نمایش داده شده‌اند، اغلب خشکی‌ها دچار انحراف شده و حالتی کشیده پیدا کرده‌اند. کشیدگی افقی در سمت قطب‌ها و کشیدگی عمودی در سمت استوا دیده می‌شوند؛ به‌طوری‌که با وجود اندازه‌ی صحیح کشور‌ها، شکل آن‌ها درست نیست. این انحراف مانند نقشهی مرکاتور در قسمت قطب‌ها تشدید می‌شود. مقاله‌های مرتبط: ستاره‌شناسان بزرگ‌ترین نقشه جهان را منتشر کردند جنوبگان چه زمانی به قاره تبدیل شد؟
نقشه‌های تخت متعددی در قرن‌های گذشته ترسیم شدند؛ اما همه یک مشکل را داشتند: ترسیم بی‌نقص زمین سه‌بعدی روی سطح دوبعدی ممکن نیست. نقشهی وینکل تریپل که در سال 1921 طراحی شد، نقشهی منتخب انجمن ملی جغرافیا است؛ ولی این نقشه هم مشکلات انحراف، به‌ویژه در اقیانوس آرام دارد؛ به‌طوری‌که این اقیانوس روی نقشه وسیع‌تر از حد واقعی به‌نظر می‌رسد.
