چاپ

راه ترقی - وطن امروز /متن پیش رو در وطن امروز منتشر شده و بازنشر آن در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
در مراحل آخر مذاکرات منتهی به توافق برجام، شرکت حفاظت و امنیت رایانه‌ای «کسپرسکی» روسیه خرداد 94 اعلام کرد در 3 هتل میزبان مذاکرات هسته‌ای ایران و گروه 1+5 یک ویروس‌ کامپیوتری جاسوسی یافته‌ است که به نظر بسیاری از کارشناسان، جاسوسان اسرائیلی از آن استفاده می‌کنند.
این گزارش که چهارشنبه 20 خرداد 94 در روزنامه آمریکایی وال‌‌استریت ژورنال بر اساس یافته‌های شرکت کسپرسکی منتشر شد، مثل بمب سر و صدا کرد و با بازتاب‌های گوناگونی روبه‌رو شد.
بر این اساس کسپرسکی کشف کرده بود که یک ویروس جاسوسی کامپیوتری که جاسوسان اسرائیلی از آن استفاده می‌کنند، به رایانه‌های این شرکت رخنه کرده‌ است. کارشناسان این شرکت پس از آن برای کشف اینکه چه نهادها یا مناطق دیگری مورد حمله این ویروس بوده، اقدام به وارسی «میلیون‌ها رایانه در سراسر جهان» کردند.
به نوشته وال‌استریت ژورنال، متخصصان کسپرسکی در جریان جست‌وجوی خود به این نتیجه رسیدند که 3 هتل محل مذاکرات اتمی ایران و قدرت‌های جهانی هدف حمله این ویروس بوده‌ است. این شرکت در هزاران هتل دیگری که به بررسی آنها پرداخته، اثری از این ویروس رایانه‌ای ندیده بود.
هتل‌هایی که میزبان برگزاری مذاکرات هسته‌ای بودند شامل هتل بوریواژ پالاس در لوزان، هتل اینترکانتیننتال در ژنو، هتل پاله کوبورگ در وین، هتل پرزیدنت ویلسون در ژنو، هتل بای‌ریشر هوف در مونیخ و هتل رویال پلازای مونترو در مونتروی سوییس بودند.
بنا بر اعلام شرکت کسپرسکی هم‌ جاسوس‌افزاری که 3 هتل یادشده را هدف قرار داده بود، نسخه بهبودیافته‌ای از ویروس «دوکو» بود؛ ویروسی که سال 2011 از سوی متخصصان شناسایی شد. طبق گزارش وال‌‌استریت ژورنال در آن مقطع مقام‌های پیشین آمریکایی و بسیاری از کارشناسان سایبری عقیده داشتند ویروس دوکو برای حساس‌ترین عملیات اطلاعاتی اسرائیل طراحی شده‌ است.
در گزارش کسپرسکی همچنین آمده بود: یکی از احتمالات این است که ویروس توانسته مکالمات را استراق سمع کند و از طریق تسلط بر سیستم‌های هتل- رایانه‌ها، تلفن‌ها، آسانسورها و سیستم‌های هشدار- فایل‌های الکترونیکی را ربوده و آنها را روشن و خاموش کرده تا اطلاعات جمع‌آوری کنند.
«کاستین رایو» مدیر تحقیقات و تحلیل جهانی کسپرسکی در این ‌باره گفت اولین هتلی که رایانه‌های آن به دوکو آلوده شده بود، نظر وی را جلب کرد، خاصه زیر سایه افشاگری‌هایی که نشریات درباره تلاش‌های جاسوسی اسرائیل انجام داده بودند. به گفته وی، این هتل یک محل مشهور برای برگزاری مذاکرات هسته‌ای بود اما وی مطمئن نبود این یک مورد یکتا و جدا از بقیه باشد.
کمی پس از آن، کسپرسکی ویروس یکسانی را در یک هتل لوکس دیگر یافت. در ابتدا، رایو هیچ ارتباطی بین این هتل و مذاکرات هسته‌ای نیافت اما چند هفته پس از اینکه متوجه وجود این ویروس در هتل دوم شد، فهمید مذاکرات هسته‌ای قرار است در آنجا برگزار شود. رایو به یاد می‌آورد که تیم وی «شوکه» شدند. در هر 2 مورد، هتل‌ها حدود 2 تا 3 هفته پیش از برگزاری مذاکرات آلوده شده بودند. کسپرسکی اطلاعاتی درباره دوکو را به یکی از شرکای خود ارائه کرد که این شرکت نیز تست‌های خود را انجام داد. این تست‌ها یک هتل سوم آلوده‌شده را نشان داد که میزبان مذاکرات هسته‌ای بوده است. رایو گفت هتل سوم که آلودگی آن آخر از همه کشف شد، پیش از همه در سال ٢٠١٤ آلوده شده بود.
اینها در حالی بود که مقام‌های ارشد آمریکایی پیش از آن، سوم فروردین همان سال گفته‌ بودند اسرائیل از مذاکرات اتمی ایران و 1+5 جاسوسی می‌کند. در گزارش وال‌‌استریت ژورنال به همین مناسبت آمده بود «جاسوسی» اسرائیل از مذاکرات با ایران شامل شنود و کسب اطلاعات از جلسات محرمانه مقامات آمریکایی و تماس اسرائیلی‌ها با خبرچین‌ها و دیپلمات‌ها می‌شود.
در گزارش این روزنامه آمریکایی در فروردین 94 به نقل از «مقام‌های ارشد کاخ سفید» آمده بود اسرائیل از سال گذشته «به منظور تلاش برای جلوگیری از توافق احتمالی هسته‌ای قدرت‌ها با ایران» اقدام به جاسوسی از مذاکرات اتمی کرده‌ است. وال‌استریت ژورنال از قول «یک مقام ارشد آمریکایی» نوشته‌ بود اطلاعاتی که اسرائیل از این «جاسوسی‌ها» به‌ دست آورده در اختیار قانون‌گذاران آمریکایی و دیگران گذاشته شده تا با استفاده از آن بتوانند در جریان دستیابی به توافق نهایی اتمی با ایران کارشکنی کنند.
به نوشته این روزنامه، این جاسوسی زمانی برملا شد که آژانس‌های اطلاعاتی آمریکا پیام‌هایی را ردگیری کردند که بین مقام‌های اسرائیلی رد و بدل می‌شد و محتوای این پیام‌ها تنها می‌توانست از گفت‌وگوهای هسته‌ای که پشت درهای بسته برگزار می‌شود، درز کرده باشد. به گزارش وال‌‌استریت ژورنال، مقام‌های کاخ سفید بویژه از این موضوع ناراحت شدند که اسرائیل این اطلاعات را در اختیار برخی اعضای کنگره گذاشته بود تا بتوانند پرونده‌ای علیه روند مذاکرات هسته‌ای تشکیل دهند.
البته آذر‌ سال 93 هم در جریان مذاکرات لوزان یک منبع نزدیک به تیم مذاکره‌کننده از حمله جاسوسان اینترنتی به دیپلمات‌های ایرانی خبر داده بود. این منبع گفته بود: «حملات جاسوسی هکرها به رایانه‌های هیأت‌ ایرانی را رصد می‌کردیم. این حملات برای برداشتن اطلاعات و پرونده‌هایی از رایانه‌های مذاکره‌کنندگان ایرانی انجام می‌شد و ما می‌توانستیم با تکنولوژی‌ای که در اختیار داریم، آنها رصد کنیم». این منبع آگاه توضیح داد: «از قبل تمام تمهیدات برای مقابله با جاسوسان اینترنتی و فعالیت‌های احتمالی جاسوسی اتخاذ شده بود، بنابراین هیچ صدمه‌ای از این بابت به هیأت ایرانی و مدارک‌شان وارد نشده است».
* تحقیقات بی‌حاصل و بستن پرونده!
پس از اظهارنظر این شرکت روسی، سوییس و اتریش که این 3 هتل در این 2 کشور واقع شده است، بازرسی برای مشخص‌شدن جزئیات این حمله سایبری را آغاز کردند. در ارتباط با این تحقیقات، ماموران امنیتی در سوییس با حمله به یک منزل مسکونی در شهر ژنو، یک دستگاه کامپیوتر و تعدادی برنامه و تجهیزات رایانه‌ای را ضبط کردند. سخنگوی وزارت کشور اتریش گفت: دفتر فدرال حمایت از قانون اساسی و مبارزه با تروریسم اتریش اطلاعات لازم را در دست دارد و در حال بررسی آنهاست.
با این وجود چندی بعد دادستان دولتی سوییس با اعلام اینکه تعدادی از کامپیوترهای محل مذاکرات هسته‌ای ایران به بدافزار جاسوسی آلوده شده بودند، گفت به دلیل شناسایی نشدن هویت عاملان آن، روند رسیدگی این پرونده متوقف شده است.
به گزارش روزنامه گاردین در سال 95 دادستان سوییس اعلام کرد چند کامپیوتر هتل 5 ستاره در ژنو که میزبان مذاکرات حساسی از جمله مذاکرات هسته‌ای ایران بوده، به نوعی بدافزار آلوده شده بود که هدف از آن جاسوسی بوده است اما دفتر دادستان دولتی سوییس اعلام کرد به دلیل شناسایی نشدن هویت عامل یا عاملان این حمله سایبری، مجبور به توقف روند این پرونده شده است.
دادستان دولتی سوییس گفت: بازرسی‌ها نشان داد تعداد قابل توجهی از کامپیوترها در هتلی در ژنو به یک بدافزار آلوده شده بود. او افزود: این بدافزار با هدف جاسوسی طراحی شده است و اساسا برای جمع‌آوری اطلاعات از کامپیوترهای آلوده شده استفاده می‌شود. با این حال، «آندره مارتی» سخنگوی دفتر دادستان سوییس در این باره به روزنامه زایتونگ گفت: در صورتی که شواهد جدیدی دیده شود، تحقیقات از سرگرفته خواهد شد. در وین نیز جایی که مذاکرات هسته‌ای ایران در جولای 2015 به نتیجه رسید، دادستان دولت سوییس 2 تحقیقات جداگانه را درباره جاسوسی‌های احتمالی انجام داد. یک سخنگوی وزارت دادگستری سوییس در این باره به گاردین گفت این 2 تحقیقات روی جاسوسی‌های احتمالی در هتل کوبورگ متمرکز بوده است. زمانی که گفت‌وگوهای برجامی به هتل کوبورگ در وین منتقل شد، سطح انتشار امواج الکترومغناطیسی به دلیل تلاش برای نظارت‌های مخفیانه در آن مکان به قدری بالا بود که دیپلمات‌ها برای آنتن‌دهی بهتر تلفن‌های خود باید از هتل خارج می‌شدند.