چاپ

راه ترقی - وینش/ «باز هم سئوالی دارید؟» به مخاطبان خود این جسارت را می‌دهد تا از نوشتن نترسند و قلم به دست بگیرند و بنویسند. کودکان یاد می‌گیرند که فقط دیگران نیستند که می‌توانند بنویسند و تصویرگری کنند، بلکه هرکسی که ذوق و اشتیاق برای این کار داشته باشد، حداقل می‌تواند امتحان کند و علاقه‌اش را پیدا کند و از تجربه کردن نترسد.
در باز هم سوالی دارید؟نویسنده از نحوه‌ی نوشتن داستان گفته است، اینکه چطوری سوژه به ذهنش می‌رسد، موضوع‌ها را چگونه پر و بال می‌دهد و شخصیت‌ها در مقابل گره‌های داستانی‌ چه‌کار باید بکنند. او به سراغ بچه‌ها می‌رود و سوال‌های ساده و مهمی مطرح می‌کند که برایشان ممکن است پیش بیاید، مثل این‌که داستان چگونه شکل می‌گیرد؟
نویسنده در جایگاه خودش با مخاطب حرف می‌زند و او را به فضاهای فانتزی می‌برد. غول جوان خجالتی یک داستان است که نویسنده همراه با تصویرگری‌ها روایت می‌کند. غول جوان برای درخت‌ها داستان می‌خواند و با این کار کمک می‌کند درخت‌ها رشد کنند. یک دفعه یک حیوان تیغ تیغی و وحشتناک را می‌بیند که توی جنگل می‌دود و دندان‌هایش را به هم می‌ساید. این جانور رودخانه و قورباغه‌ها را یک نفس می‌بلعد. نویسنده داستان را در این‌جا متوقف می‌کند و از مخاطب سوال‌هایی می‌کند، اینکه شخصیت‌ها جذاب هستند یا نه؟
نه می‌توان گفت این کتاب، یک کتاب داستان است و نه می‌توان گفت داستان نیست! کودک با جلو رفتن سوال‌ها و پاسخ دادن به برخی از آن‌ها، با نویسنده همراه می‌شود و این خود می‌تواند یک داستان باشد. کودک در اینجا یک مخاطب فعال است که در ذهنش به سوال‌های نویسنده فکر می‌کند و برای پیدا کردن آن فکر می‌کند. اصلی‌ترین مفهومی که در این کتاب مطرح می‌شود آموزش داستان‌نویسی نیست، مهم‌تر از آن تقویت روحیه‌ی جست‌وجوگری و کنجکاوی در مورد اتفاقاتی است که در جهان واقعی و همین‌طور در جهان ذهنی انسان‌ها می‌افتد.
در باز هم سوالی دارید؟ بدون آنکه نویسنده پشت داستان پنهان باشد، خودش را مستقیما نشان می‌دهد و این اتفاقی است که باعث می‌شود مخاطب در داستان به اصطلاح غرق نشود و بار آموزشی این کتاب‌ بیشتر به چشم می‌آید. این کتاب به مخاطبان خود این جسارت را می‌دهد تا از نوشتن نترسند و قلم به دست بگیرند و بنویسند. شاید اگر بخواهیم کارگاه‌ها و کلاس‌های داستان‌نویسی را با این کتاب مقایسه کنیم، باز هم سوالی دارید؟ مختصر و مفید و در کوتاه‌ترین زمان ممکن، آن‌چه باید کودکان به صورت کلی برای نوشتن داستان بدانند را منتقل می‌کند و به آن‌ها انگیزه می‌دهد، با این تفاوت که جزئیات لازم را ندارد و مثل یک مقدمه‌ی مفید برای شروع مهارت نوشتن است. کودکان یاد می‌گیرند که فقط دیگران نیستند که می‌توانند بنویسند و تصویرگری کنند، بلکه هرکسی که ذوق و اشتیاق برای این کار داشته باشد، حداقل می‌تواند امتحان کند و علاقه‌اش را پیدا کند و از تجربه کردن نترسد.
شخصیت‌های کودک کتاب اسم ندارند و به شکل تصویری در بخش‌های مختلف و همین‌طور روی جلد حضور دارند، می‌توان گفت آن‌ها نماینده‌ی همه‌ی مخاطبانی هستند که این کتاب را مطالعه می‌کنند. تصویرگری‌ها در بخش‌هایی که سوال‌ها مطرح می‌شود شلوغ‌تر می‌شوند و این اتفاق حس سردرگمی و تلاش برای پیدا کردن جواب را به مخاطب منتقل می‌کند. در پایان نویسنده سعی کرده تا به سوال‌ها جواب روشنی دهد تا کودکان گیج و سردرگم نباشند. در پایان کتاب دو صفحه گفت‌وگوی طنز با نویسنده همراه با سوال‌های کوتاه چاپ شده است، البته مشخص نیست خود نویسنده سوال و جواب‌ها را مطرح کرده و یا کسی دیگر با او گفت‌وگو کرده است.
نام کتاب شاید چندان برای مخاطب کودک جذاب نباشد و اولین بار که اسم را می‌بیند فکر کند این داستان در فضای خشک کلاس می‌گذرد و قرار است یک کتاب آموزشی باشد، در حالی که بار سرگرمی کتاب بیشتر از بار آموزشی آن است.
ترجمه‌ی کتاب روان است. در هر صفحه تصاویر و متن طوری قرار گرفته است که مخاطب را برای ورق زدن کتاب مشتاق می‌کند. از مزایای دیگر این کتاب رعایت حق کپی‌رایت است.