چاپ

راه ترقی - هم میهن /متن پیش رو در هم میهن منتشر شده و انتشار آن در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
سال دوم ریاست‌جمهوری، شاید ماه‌عسل روسای‌جمهور باشد. حسن روحانی در سال دوم ریاست‌جمهوری خود برجام را به نتیجه رساند و خاتمی در سال دوم ریاست‌جمهوری خود، انتخابات شوراهای شهر را برگزار کرد (گرچه عبدالله نوری و رضا فرجی‌دانا نیز در همان سال دوم دولت‌ها کابینه را ترک کردند)؛ اما ابراهیم رئیسی، فقط چند روز بعد از جشن‌های یک‌سالگی هیئت دولت، با بحرانی جدی مواجه شد و عملاً هیچ راهبردی برای خروج از آن بحران نداشت. ابراهیم رئیسی در این ایام نه توانست معترضان را آرام و امیدوار کند و به خانه برگرداند و نه چهره مقتدری از خود بروز داد که نیروهای امنیتی با اتکا به او، آرامش را به خیابان‌ها بازگردانند. حتی در ماجرای عفو معترضان نیز ردپایی از درخواست رئیس‌جمهور وجود نداشت.
او که حالا در رأس کار قرار گرفته است، گویا دوست داشت در این طوفان حاشیه‌نشین باشد تا گزندی به اعتبارش از هیچ‌کدام از طرفین وارد نشود و البته در این کار موفق بود؛ چنانچه کمتر اعتراضی بود که در آن شعاری له یا علیه او سر داده شود. ابراهیم رئیسی یکی‌دو بار هم دست به ترمیم کابینه زد اما بحران دستاورد، سال آینده را سال پر‌چالشی برای او و مجلس خواهد کرد.