چاپ

راه ترقی - ایسنا / چین نیز مانند ناسا قصد دارد یک فضاپیما را برای تغییر مسیر یک سیارک در ماموریتی مشابه با ماموریت DART ناسا در سال گذشته، به فضا پرتاب کند؛ اگرچه این فضاپیما یک سیارک کوچکتر را هدف قرار خواهد داد.
به نقل از اسپیس نیوز ، چین اعلام کرده است که یک ماموریت دفاع از سیاره را به سمت یک سیارک کوچک نزدیک به زمین به نام VL5 2019 پرتاب خواهد کرد.
چن شی (Chen Qi) از آزمایشگاه اکتشافات اعماق فضای چین، هدف این ماموریت را طی ارائه‌ای در هشتمین کنفرانس دفاع سیاره‌ای IAA در وین اتریش اعلام کرد.
به گفته وی، اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، این ماموریت دومین آزمایش دفاع سیاره‌ای برای برخورد با یک سیارک پس از ماموریت دارت(DART) ناسا خواهد بود که در سال گذشته انجام شد.
ماموریت دفاع سیاره‌ای چین
سیارک VL5 2019 یک سیارک کوچک با قطر تقریباً 33 متر است که تقریباً هر 365 روز یک بار به دور خورشید می‌چرخد، به این معنی که اغلب به زمین نزدیک می‌شود.
اگر چه این سیارک توسط ناسا به عنوان یک سیارک نزدیک به زمین (NEA) طبقه‌بندی می‌شود، اما به عنوان یک سنگ فضایی بالقوه خطرناک در نظر گرفته نمی‌شود، زیرا شبیه‌سازی‌ها نشان می‌دهد که در آینده‌ قابل پیش‌بینی با زمین برخورد نخواهد کرد.
ماموریت آزمایشی دفاع سیاره‌ای چین به سیارک VL5 2019 قرار است در سال 2025 با موشک لانگ مارچ 3بی(Long March 3B) پرتاب شود.
مأموریت دفاع سیاره‌ای چین نیز دقیقاً مانند مأموریت DART ناسا، شامل یک فضاپیمای ناظر و یک فضاپیمای ضربه‌ای است که با VL5 2019 برخورد می‌کند تا مسیر حرکت آن را تغییر دهد.
وو ویرن (Wu Weiren) طراح ارشد برنامه اکتشاف ماه چین در گزارشی از رسانه دولتی چین CCTV در نوامبر سال گذشته توضیح داد که هر فضاپیما یک مسیر جداگانه را دنبال خواهد کرد. فضاپیمای ناظر ابتدا برای تجزیه و تحلیل این سنگ فضایی و مطالعه توپوگرافی آن به VL5 2019 می‌رسد و فضاپیمای ضربه‌ای کمی دیرتر می‌رسد و با سیارک برخورد می‌کند.
تغییر مسیر یک سیارک
سازمان ملی فضایی چین (CNSA) امیدوار است که مسیر سیارک VL5 2019 را بین 1 تا 2 اینچ (3 تا 5 سانتی‌متر) تغییر دهد. این میزان تغییر مسیر در طول سه ماه، مسیر این سیارک را به میزان 620 مایل (1000 کیلومتر) تغییر می‌دهد.
پس از برخورد، فضاپیمای ناظر برای مشاهده‌های بعدی در اطراف این سیارک می‌ماند. همچنین تلسکوپ فضایی Xuntian چین پس از برخورد، این سیارک را رصد خواهد کرد.
سازمان ملی فضایی چین این ماموریت را برای اولین بار در سال گذشته در کنار برنامه‌هایی برای توسعه یک سیستم دفاع سیاره‌ای که شامل یک سیستم هشدار اولیه برای سیارک‌های بالقوه خطرناکی است که به سمت زمین می‌آیند، اعلام کرد.
ماموریت دارت ناسا
سال گذشته فضاپیمای دارت (DART) متعلق به ناسا ماموریت خود را با موفقیت انجام داد و با سیارکی به نام دیمورفوس برای دیدن اینکه آیا امکان تغییر مسیر هر صخره فضایی بالقوه خطرناک وجود دارد یا خیر، برخورد کرد. هدف ناسا از این کار، آزمایش برنامه‌های دفاع از زمین در برابر اجرام فضایی بالقوه خطرناک بود.
این برنامه که «آزمایش تغییر جهت سیارک دوتایی» به اختصار دارت (DART) نامیده می‌شود، در تاریخ سوم آذر سال 1400 سوار بر موشک «فالکون 9» شرکت اسپیس‌ایکس از پایگاه فضایی وندنبرگ در کالیفرنیا به فضا پرتاب شد.
فضاپیمای ناسا پس از طی مسافتی یک ساله به نزدیکی هدف خود یعنی سیارک دیمورفوس (Dimorphos) رسید. اندازه این سیارک حدود 170 متر است و هر 11 ساعت و 55 دقیقه یک بار به دور یک سیارک بسیار بزرگ‌تر به نام دیدیموس (Didymos) می‌چرخد. این دو سیارک حدود 9.6 میلیون کیلومتر از زمین فاصله دارند و البته هیچ خطری از سوی آنها زمین را تهدید نمی‌کند.
مأموریت ناسا شامل کوبیدن فضاپیمای دارت به سیارک دیمورفوس با سرعت باور نکردنی تقریباً 6.5 کیلومتر بر ثانیه بود. این فضاپیمای 570 کیلوگرمی در زمان برخورد با سرعتی در حدود 22 هزار و 530 کیلومتر در ساعت پرواز می‌کرد.
این ماموریت آزمایشی روز دوشنبه 26 سپتامبر 2022 پس از 10 ماه پرواز در فضا، با موفقیت به هدف سیارکی خود برخورد کرد. این اولین نمایش فناوری دفاع سیاره‌ای در جهان و اولین تلاش ناسا برای حرکت و جابجایی یک سیارک در فضا بود.
دانشمندان گروه عملیات DART پس از مدتی با اطمینان تایید کردند که اگر سیارکی به اندازه کافی بزرگ و خطرناک باشد که در صورت برخورد با زمین بتواند آسیب فراوانی بر جای بگذارد و جان‌های بسیاری را بگیرد یا حتی نسل بشر را تهدید کند، می‌توان از این روش برای دفاع از سیاره زمین استفاده کرد.
ماموریت دارت یک پروژه مشترک بین ناسا و آزمایشگاه فیزیک کاربردی جانز هاپکینز بود که توسط دفتر هماهنگی دفاع سیاره‌ای ناسا اداره می‌شد و چندین آزمایشگاه و دفترهای ناسا پشتیبانی فنی آن را ارائه دادند و شرکای بین‌المللی مانند آژانس فضایی اروپا، ایتالیا و ژاپن در پروژه‌های مرتبط آن مشارکت داشتند. ناسا در ماه اوت 2018 این پروژه را برای شروع مرحله نهایی طراحی و مونتاژ تأیید کرد و این ماموریت سرانجام در تاریخ 24 نوامبر 2021 با موشک «فالکون 9» متعلق به شرکت اسپیس‌ایکس به فضا پرتاب شد.