بزرگنمايي:

راه ترقی - ایرنا / جان اشتاین‌بک (1968-1902) یکی از سرشناس‌ترین نویسندگان قرن بیستم بود که در سال 1962 به دلیل تلفیق طنز انسان دوستانه و ادراک اجتماعی زیرکانه، نوبل ادبیات را از آن خود کرد. این نویسنده آمریکایی که از تبار آلمانی، انگلیسی و ایرلندی بود، در دوران حیات خود 33 کتاب نوشت از جمله 16 رمان، 6 کتاب غیرداستانی و دو مجموعه داستان‌ کوتاه که در بیشتر آنها با نگاهی رئالیستی به وضع زندگی طبقه کارگر می‌پرداخت. موش‌ها و آدم‌ها و خوشه‌های خشم از اعلاترین نمونه‌های نگرش و سبک کاری خاص این نویسنده هستند. حالا با گذشت حدود 5 دهه از درگذشت این نویسنده شناخته شده، حرف از زمانی به میان آمده که او درباره انسان‌های گرگ‌نما (گرگینه‌ها) نوشت که هیچوقت چاپ نشد و می‌تواند نقطه عطفی در حرفه اشتاین بک باشد.
به گزارش از روزنامه گاردین، مسیر رسیدن به شهرت برای اشتاین‌بک هموار نبود. این نویسنده معروف قبل از انتشار آثار کلاسیکی چون رمان کوتاه موش‌ها و آدم‌ها (1937) و شرق بهشت (1952) برای گذران زندگی خود علاوه بر کمک گرفتن از پدرش، کارگری می‌کرد. اشتاین بک سالها پیش از آن که به یکی از شناخته‌شده‌ترین نویسندگان آمریکا تبدیل شود، دستکم سه رمان نوشت که هیچکدام چاپ نشدند. دو مورد از این رمان‌ها به دست اشتاین‌بک جوان سوزانده شدند اما رمان سوم که یک رمان معمایی درباره گرگینه‌ها بود، نابود نشد و از 91 سال قبل که برای چاپ موردتایید قرار نگرفت تا به امروز در آرشیو مرکز هری رنسوم دانشگاه تگزاس باقی مانده است.
حالا گوین جونز از اساتید ادبیات آمریکا در دانشگاه استنفورد انگلیس از عمارت اشتاین‌بک درخواست کرده اجازه چاپ این رمان را بدهد. جونز می‌گوید: یک رمان دیده نشده درباره گرگینه‌ها به قلم یکی از شناخته‌شده‌ترین و پرمخاطب‌ترین نویسندگان آمریکایی در قرن بیستم، با استقبال گسترده مردم روبه‌رو خواهد شد. این یک رمان کامل از اشتاین‌بک است، رمانی که هیچکس از آن خبر ندارد. شگفت‌انگیز است.
این رمان دیده نشده از اشتاین‌بک قتل در ماه کامل (Murder at Full Moon) نام دارد که تقریبا یک دهه قبل از خلق شاهکارهایی چون خوشه‌های خشم در 233 صفحه تایپ شد. 
ماجراهای قتل در ماه کامل در یک شهر ساحلی خیالی در کالیفرنیا می‌گذرد. این رمان روایتگر داستان جامعه‌ای است که پس از وقوع چند قتل سریالی همزمان با کامل شدن ماه، رعب و وحشت بر آن سایه می‌اندازد. افرادی که روی پرونده این قتل‌ها تحقیق می‌کنند فرضیه ظهور یک هیولای ماوراءالطبیعه از مرداب‌های نزدیک شهر را مطرح می‌کنند و از این بابت حسابی نگرانند. از کاراکترهای این رمان می‌توان به یک خبرنگار جوان، صاحب اسرارآمیز یک باشگاه تیراندازی محلی و یک کارآگاه تازه‌کار اشاره کرد که می‌کوشد با تکیه بر تکنیک‌هایی که از داستان‌های کارآگاهی یاد گرفته، پرونده این قتل‌ها را حل کند.
در 233 صفحه این رمان، اشتاین بک دست به تصویرگری هم زده است. دو نقاشی از او در این کتاب ثبت شده که کف ساختمانی که قتل‌ها در آن اتفاق افتادند را همراه اجساد به تصویر می‌کشد. در کتاب، این تصویرگری‌ها در واقع نقاشی‌هایی هستند که توسط یکی از کاراکترهایی که به دنبال حل پرونده قتل‌هاست، کشیده شده‌اند.
به گفته جونز ، این کتاب با تصاویر رئالیستی اشتاین‌بک از دوران رکورد بزرگ، یک دنیا تفاوت دارد و شاید به همین خاطر این رمان را با نام مستعار پیتر پیم (Peter Pym) نوشته است. جونز می‌گوید: اگرچه این کتاب در ظاهر با دیگر آثار اشتاین بک تفاوت زیادی دارد و به طور کل در یک ژانر دیگر است، اما در واقع با علاقه او به تغییرشکل خشن انسانی پیوند دارد، آن نوع ارتباط میان انسان و حیوان که در تمام آثارش یافت می‌شود، علاقه‌اش به خشم توده‌ی مردم و این که انسان‌ها می‌توانند حالات روحی متفاوتی را تجربه کرده و قاتلانی بی‌رحم باشند.
کسی که این رمان را نوشته اشتاین‌بک رئالیست نیست، اشتاین‌بک ناتورالیست است که به ذات انسان علاقه دارد. این رمان یک اثر تجاری در ژانر وحشت است و به همین دلیل فکر می‌کنم برای خوانندگان نسبت به آثار معمول اشتاین‌بک جالب‌تر باشد. قتل در ماه کامل یک اثر کاملا جدید از اشتاین‌بک است که ظهور ژانر داستان‌های کارآگاهی نوآر را پیش‌بینی می‌کند.
جونز در توضیح این که چرا در سال 1930 ناشران از چاپ این رمان خودداری کردند، می‌گوید احتمالا آن زمان این رمان بیش از اندازه خشن و زننده تلقی می‌شد آن هم با توجه به این که اشتاین بک هنوز یک نویسنده ناشناخته بود.
با وجود درخواست‌ جونز برای انتشار و عرضه این رمان در بازار، مکینتاش و اوتیس نماینده ادبی عمارت اشتاین بک در گفت‌وگو با روزنامه آبزرور اعلام کرد قصد چاپ کردن این رمان را ندارد: از آنجایی که اشتاین بک قتل در ماه کامل را با نام مستعار نوشته و در دوران حیاتش آن را چاپ نکرد، ما هم همان کاری را می‌کنیم که او می‌خواست.
جونز اما در پاسخ این استدلال می‌گوید: اشتاین‌بک اوایل حرفه نویسندگی خود سعی کرد این رمان را چاپ کند و بعدها برخلاف چند اثر دیگرش آن را از بین نبرد. آثار خیلی از نویسندگان پس از مرگشان منتشر می‌شود و بسیاری از آنها با نام مستعار کتاب می‌نویسند.