بزرگنمايي:

راه ترقی - آخرین خبر/ شاید نتوان با قاطعیت شهاب حسینی را بهترین بازیگر چند دهه اخیر سینما و تلویزیون کشورمان دانست، اما بدون شک او پرافتخارترین بازیگر ما به‌خصوص در عرصه‌های بین‌المللی است.
از سال 87 که با «سوپراستار» تهمینه میلانی سیمرغ گرفت تا امسال در بسیاری از جشنواره‌های خارج عناوین مهمی کسب کرده که مهم‌ترینش خرس نقره‌ای سال 2011 و نخل طلای سال 2016 بود؛ با این‌حال انتخاب‌های اخیر او چندان که باید در مسیر موفقیت‌های قبلی و کارنامه پربارش نیست.
از اجرای « همرفیق » که بازگشت او به عرصه اجرا بعد از سال‌ها بود و از قضا موفق هم از کار درنیامد؛ تا دو سال اخیر که در دو سریال ناموفق نقش‌هایی تکراری البته با گریم متفاوت را بازی کرده. دو سریال «گناه فرشته» و «آبان» شاید کم مخاطب از کار درنیامدند؛ اما در اندازه‌های آثار قبلی حسینی در نمایش خانگی یعنی «شهرزاد» و «پوست شیر» نبودند.
حسینی کارش را در نمایش خانگی با یکی از محبوب‌ترین سریال‌های نه تنها نمایش خانگی بلکه کل تاریخ سریال‌سازی کشور یعنی « شهرزاد » شروع کرد. بعد هم که موفقیتش را با سریال به‌یادماندنی « پوست شیر » ادامه داد. اما عملاً بعد از آن نه آنچنان در سینما موفق بود نه در نمایش خانگی. موضوعی که دلیلش هم واضح است، اولاً حضور در پروژه‌های طولانی نمایش خانگی برای کسی مثل شهاب حسینی که گزیده کار است باعث نادیده گرفتن پیشنهادات زیادی در سینما می‌شود. ثانیاً اساساً مدیای سینما برای بازیگری که می‌خواهد به کارش عمق بدهد و دنبال تجربه‌های تازه و مهم باشد مجال درخشش بیشتری می‌دهد. اما سریال‌سازی آن‌هم در شبکه‌نمایش خانگی که باید مخاطب فراگیری به امید بازگشت سرمایه داشته باشد در چهارچوب فرمول‌های محدودی از داستان‌گویی است که نتیجه‌اش می‌شود شخصیت‌هایی که حسینی در دو سریال «گناه فرشته» و «آبان» بازی کرد.
دو سریالی که خودشان چندان موفق نبودند و از قضا شهاب حسینی را هم با خودشان پائین کشیدند. در این بین شهاب حسینی حضوری کمرنگ در سینما با آثاری مثل «رها» داشت؛ با این‌حال برای کسی‌که روی استیج اسکار، کن و جشنواره برلین ایستاده ایفای نقش در سریال‌های نمایش خانگی چیزی جز انگیزه مالی ندارد و از طرفی فعالیت محدود در سینما هم نمی‌تواند آن جایگاه قبلی را بازسازی کند. با این اوصاف کاش شهاب حسینی قدر خودش را می‌دانست تا در همان اندازه بازیگر جهانی سینمای کشورمان باقی ماند.
خبرنگار: زهراسادات سعیدی