راه ترقی - جمهوری اسلامی / « مدیریت با شیوه تغییر نام! » عنوان سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
بسم‌الله الرحمن الرحیم
شش ماه بعد از بروز نگرانی‌های ناشی از مسمومیت‌های دانش‌آموزان دختر و در مواردی هم پسر در مدارس بسیاری از نقاط کشورمان، حالا وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی درباره آخرین نتایج بررسی علت مسمومیت دانش‌آموزان گفته: کمیته علمی متشکل از بهترین اساتید در کشور تشکیل و وضعیت دانش‌آموزان بررسی شد، تصمیم گرفتیم که نام آن را «بدحالی دانش‌آموزان» بگذاریم زیرا شواهد محکمی برای مسمومیت دانش‌آموزان وجود نداشت. وی این را هم گفت که «در هر بیماری، یک مساله مربوط به بیماری فرد و بخش دیگر مربوط به آثار روانی ناشی از بیماری است که در دانش‌آموزان شاهد این وضعیت بودیم. در بیش از 90 درصد بدحالی دانش‌آموزان، هیچ نوع مسمومیتی دیده نمی‌شود و هیچ نوع سمی وجود ندارد و بیشتر شاهد استرس بودیم و درصد کمی نیز مربوط به شیطنت‌هائی بوده که صورت گرفته و باعث بدحالی دانش‌آموزان شده است. بدحالی دانش‌آموزان، عوارض پایدار نداشته و ما هیچ نوع عارضه پایداری در دانش‌آموزان ندیدیم.»
این سخن بسیار عجیب آقای وزیر بهداشت در محافل علمی و رسانه‌ای، بازتاب منفی شدیدی یافت. اینکه تصور شود با تغییرنام و عنوان یک واقعه می‌توان واقعیت آن را نیز تغییر داد، نه وجهه علمی دارد و نه افکار عمومی پذیرای آنست. این «بهترین اساتید کشور» که آقای وزیر بهداشت از آنها سخن گفته چه کسانی هستند؟ چه ویژگی‌هائی دارند که توانسته‌اند عنوان «بهترین اساتید کشور» را با خود اختصاص بدهند و در عین حال نتیجه‌ کارشان این باشد که نام و عنوان مسمومیت را به «بدحالی» تغییر دهند و مهر مختومه شدن به پرونده چند ماهه مسمومیت دانش‌آموزان بزنند؟
به یاد آقای وزیر بهداشت می‌آوریم که روزنامه جمهوری اسلامی در تاریخ 10 اسفند 1401 در مقاله‌ای تحت عنوان «مسمومیت سیاسی» از معاون وزیر بهداشت نقل کرد که ایشان ابتدا گفت مسمومیتی که در مدارس اتفاق افتاده عمدی بوده و سپس سخن خود مبنی بر عمدی بودن را پس گرفت و درباره علت مسمومیت‌ها اظهار بی‌اطلاعی کرد. در متنی که از معاون وزارت بهداشت نقل شده، علاوه بر این دوگانه سخن گفتن، به عنوان «مسمومیت» تصریح شده و حالا وزارت متبوع به این نتیجه علمی! رسیده که آنچه اتفاق افتاده مسمومیت نبوده بلکه «بدحالی» است. مروری بر این بخش از سرمقاله دهم اسفند روزنامه جمهوری اسلامی خالی از لطف نیست:
«متاسفانه سالهاست که جامعه ما علیرغم برخورداری از یک نظام سیاسی مردمی و اسلامی که اقتضای ذاتی آن برخورد صادقانه با مردم و شفافیت در تمام زمینه‌هاست، نگاه امنیتی بر همه چیز حاکم است و اخبار و اطلاعات در اختیار مردم قرار نمی‌گیرند. ماجرای مسمومیت دانش‌آموزان در مدارس قم و سپس بروجرد و چند شهر دیگر از همین قبیل موارد است. بعد از چند هفته نگرانی شدید مردم این شهرها از مسمومیت مرموز فرزندانشان به ویژه دختران در مدارس، معاون وزیر بهداشت در آغاز این هفته عامدانه بودن مسمومیت دانش‌آموزان مدارس قم را تایید کرد و گفت: «افرادی دوست داشتند تمامی مدارس بخصوص مدارس دخترانه تعطیل شوند.»
بازار

انتشار این خبر، به خانواده‌ها نوید پیدا شدن سرنخی برای شناسائی عاملان این خیانت را داد و در کشور نیز افکار عمومی تا حدودی احساس آرامش کرد و در انتظار برخورد ریشه‌ای با خیانتکاران که به نظر می‌رسد فرقه‌ای از جنس طالبان باشند ماند. آنچه در این میان بسیار عجیب است اینکه یک روز بعد از انتشار سخن این معاون وزیر بهداشت، خبر آمد که وی سخن خود درباره عمدی بودن مسمومیت دانش‌آموزان قمی را پس گرفته است! وی گفت: «آنچه از بنده درباره علل بیرونی این مسمومیت‌ها و عمدی بودن آنها نقل شده، مورد تایید نیست و نقل قول دقیقی صورت نگرفته است. تحلیل علمی و طبی مسمومیت‌ها از جمله ماهیت ویروسی و غیرمیکروبی آن در کمیته علمی صورت گرفته است، اما اینکه مسمومیت‌ها ناشی از کدام علت بیرونی بوده و عامدانه بوده است یا خیر، بنده اطلاعی ندارم و حدس و گمان‌ها در این باره را نیز تایید نمی‌کنم.» وزیر بهداشت هم گفت اظهارنظر درباره عمدی بودن این اقدام، ربطی به وزارت بهداشت ندارد.
همانطور که از نوع کلمات و جملات بکار رفته در سخن جدید معاون وزیر بهداشت کاملاً مشخص است، وی این سخن را تحت تاثیر دستور خارج از چارچوب فنی و علمی وزارت متبوع خود و براساس مصالحی که دیگران تشخیص داده‌اند به زبان آورده و ناچار شده سخن قبلی خود را پس بگیرد.»
با توجه به واقعیت‌های موجود و ملموس در جامعه و آنچه در مدارس گذشته و هنوز نیز کم و بیش جریان دارد، باید به متولیان امور در تمام دستگاه‌های دولتی از جمله وزارت بهداشت یادآور شویم در کشوری که از امکانات بالای پزشکی برخوردار است، مردم را نمی‌توان به جای ارائه اطلاعات قابل اعتماد علمی درباره واقعه‌ای مانند مسمومیت‌ها در مدارس، با تغییر نام و عنوان مسمومیت به «بدحالی» قانع کرد. مدیریت کشور با چنین شیوه‌ای در هیچ بخشی از حکمرانی قابل قبول نیست. معلوم نیست شفافیت در اطلاع‌رسانی به مردم چه مشکلی دارد که حضرات از آن گریزانند؟