راه ترقی - آفرینش / « نگرش های متفاوت به مشکلات مردم » عنوان سرمقاله روزنامه آفرینش به قلم حمیدرضا عسگری است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
چندی پیش در مطلبی اشاره داشتیم که متأسفانه درک برخی افراد نسبت به مشکلات جامعه بسیار سطحی است و حتی با داشتن نیت کمک به حل بحران های موجود، به سبب عدم همخوانی جنس مسئولیتشان برای مقابله با آن، کار را خراب تر می کنند و شدت مشکلات و چالش های ناشی از آن را به صورت تصاعدی بالا می برند. اما گویا این نقطه را پایانی نیست و هر روز یک دستگاه و یک مسئول، شب برای خود برنامه ریزی می کند و صبح دستور اجرای آن را ابلاغ می نماید!
گرفتاری های جامعه سرسام آور شده است و مردم دردشان چیز دیگری است و دغدغه مسئولان چیز دیگر. مردم درد گرسنگی دارند و ما به دنبال حفظ سلامت معنوی آنها هستیم. برخی اقشار جامعه درگیر آفتی فرهنگی هستند و برخی نسخه محرومیت کامل از حقوق اجتماعی را با قفل کردن کدملی برای آنها تجویز می کنند!. مردم درگیر مشکلات مالی و تأمین هزینه های خانواده و دانش آموزان خود هستند.
قشر متوسط جامعه که ستون فقرات جامعه می باشد زیر بار فشارهای مالی کمرش شکسته است، آن وقت به بهانه های مختلف پیشنهاد پلمپ پاساژها و مراکز تجاری داده می شود. آن کاسب و فروشنده که باید در پایان سال صدها میلیون مالیات و عوارض و هزینه های مختلف را به حساب دستگاه های مختلف بریزد، درکجای معادله طرح های غیراصولی قرار دارد؟!. فروشنده و مغازه دار یک مرکز تجاری چه ارتباطی با گسترش و یا حتی عدم گسترش مسائل فرهنگی جامعه را دارد که بی جهت باید پایش به طرح های سلیقه ای در این حوزه باز شود و تبدیل به ابزار قدرت دیگران گردد.
تأمل برانگیز است که این حد از عدم همخوانی میان درک مدیریتی و واقعیت های جامعه از کجا نشأت می گیرد. مگر این مدیران و مسئولان محترم در این کشور و در بین این مردم زندگی نمی کنند؛ یا مثلاً فامیل و دوست و آشنایی ندارند که این مشکلات را به آنها منتقل و گوشزد کنند و بگویند که چه ربطی بین نظرات و راهکارهای شما با مشکلات مردم وجود دارد!.
بازار

چرا باور نمی کنیم که امروز "بی پولی" بزرگترین و اصلی ترین و حیاتی ترین مشکل مردم این کشور است که از بابت آن انبوهی از معضلات اقتصادی، اجتماعی و حتی معنوی گریبان آنها را گرفته است. چه از نگاه دینی و چه از نگاه دنیوی فقر شاه کلید و درب ورود به تمام مفاسد اخلاقی و معضلات اجتماعی می باشد. چقدر روایت از معصومین درمورد فقر به عنوان آفت جامعه مسلمین وجود دارد؛ چقدر کتاب و تحلیل از کارشناسان اجتماعی وجود دارد که فقر را مایه انحطاط و از هم گسیختگی جامعه معرفی کند. چرا هیچ توجهی به این روایات و اسناد نمی شود و نظرات غیرکارشناسی ملاک عمل و رفتار قرار گرفته است.
درهمین مسئله اخیر، ریز و درشت مردم و برخی چهره های درون نظام معتقدند که برخوردهای قهری و سلبی با پدیده های فرهنگی نه تنها مشکل را حل نمی کند که موجب واکنش منفی و تدافعی جامعه دربرابر آن خواهد شد. اما این حرف ها و رهنمودها به گوش برخی دستگاه ها و مدیرانشان نمی رود و گویا رقابتی میان آنها برای رو کردن طرح های غیراصولی در برخورد با مسئله های فرهنگی دارند.
اگر لیستی از نام و عنوان سازمان ها و دستگاه ها و موسسات تبلیغات فرهنگی و اسلامی تهیه کنیم، می بینیم که صدها مرکز و نهاد فرهنگی درکشور وجود دارد که برای ساماندهی فرهنگ کشور بودجه می گیرند. این مراکز برحسب وظیفه و ماهیت شکل گیری می بایست در این حوزه ورود و کارفرهنگی انجام دهند تا جامعه از آفت های فرهنگی مصون بماند. نباید فراموش کرد که درمان بد بیماری بر شدت آن می افزاید و بلایای دیگر را نصیب جامعه خواهد کرد.